در سال 1802 وقتی ویلیام هرشلِ ستاره شناس با پسرش جان مشغول قدم زدن در ساحل بود، احتمالا اولین انسانی بود که به آب های عمیق ترِ اقیانوس کیهان نگاه کرد و جادویی که نور با زمان انجام می دهد را دید. پسرش از او سوال کرد: پدر شما به روح اعتقاد داری؟ هرشل بلافاصله و با اطمینان پاسخ داد البته پسرم. و بعد به آسمان اشاره کرد و گفت: به ستاره ها نگاه کن، آسمان پر از روح را تماشا کن.
هرشل لبخندی زد و ادامه داد: نگاه شان کن هر کدام از این ستاره ها یک خورشید هستند به بزرگی و روشنی خورشید خودمان .فقط تصور کن که چه اندازه دورتر از خورشید نسبت به ما قرار دارند که نورشان به این کوچکی دیده می شود. سرعت نور ستاره ها خیلی زیاد است… سریع تر از هر چیزی… اما به اندازه بی نهایت سریع نیست و بالاخره زمان می برد تا نورشان به ما برسد. برای نور ستاره های نزدیک سال ها طول می کشد برای بقیه قرن ها. بعضی ستاره ها آن قدر دور هستند که نورشان میلیون ها سال طول می کشد تا به زمین برسد. نور بعضی ستاره ها زمانی به اینجا می رسد که قبلا مرده اند. برای آن ستاره ها ما فقط روحشان را میبینیم. ما نورشان را میبینیم. اما اجسادشان خیلی وقت پیش از بین رفتند.ما کجای هستی قرار گرفته ایم؟
احتمالا در روزهای نخستین جهان و پیش از پیدایش سخن که خالق متعالی تردیدهاست در رابطه با اینکه چه کسی هستیم و رابطه ی فردی و جمعی مان با مکانی که خود و موجودیت مان را در آن یافته بودیم هیچگونه تردیدی نداشته ایم. شاید دنیا می توانست همان چیزی باشد و بماند که چشمان ما هر لحظه می دید و دیگر حواس هایمان می توانستند آن را درک کنند. می شود تصور کرد که مفاهیم علمی و فلسفی هنگامی پدیدار شدند که روزی بشر به این چالش افتاد که اگرچه ظاهر اشیاء تصویری بیرونی است که ذهن آگاه ما می تواند دریابد و به عنوان نقشه ای برای شناخت به کار برد اما چه بسا که نوعی خیالبافی حواس ما هم باشد. از روزی که این چالش برای نخستین دانشمندان شکل گرفت که نکند این ظواهر گمراه کننده باشند تا به امروز، مشعل علم نسل به نسل منتقل گردیده است.
شاید مهمترین دستاورد مستند سریالی «کیهان: اودیسه ی فضا-زمانی» فارغ از حض دائم و شور و شوق برآمده از لحظه لحظه های تماشایش که همچون لذت کشف کردن، پر از هیجان است، آرامشی است که در نهایت درون مان تزریق می کند و برای لحظه های هرچند کوتاه هم که شده خود را به عنوان جزئی بسیار بسیار کوچک از این هستی بی کران فضا-زمانی بدانیم و نه مرکز عالم.
خود را در این لایتناهی حل کنیم و به مصائب و مشکلاتی که ازشان زامبی هایی ساختیم که خون روحمان را بمکند لبخندی تمسخر آمیز تحویل دهیم. هرچند که حواسمان باشد زیادی حل شدن هم می تواند سمی باشد در قبال مسولیتی که بر روی زمین داریم که همان بر افروخته نگه داشتن مشعل خرد و آگاهی است.
تماشای این مستند که با تصاویر سینمایی و گرافیکی درجه یکش به سفر عظیم درون کیهان می ماند را تجربه کنید اما حواستان هم باشد که آرامش زیادی اش باعث نشود افسار همه چیز را رها کنید و یادمان باشد که: «زمین را از دست ندهیم چرا که قطعا این تنها راه از دست ندادن ستارگان است».
معرفی مستند «cosmos:A spacetime odeysse» محصول 2014
نویسنده کافه سینما چنین ادامه میدهد: مستند «کیهان: اودیسه فضا-زمانی» به مکاشفه ای درون کائنات و جهان لایتناهی با رویکردی علمی و جذابیت بصری فراوان توانسته به یکی از مهمترین سریال های قرن حاضر تبدیل شود.
«کیهان: اودیسه فضا-زمانی» در واقع فصلی تازه از مستند-سریال معروف «کیهان:سفری شخصی» است که در سال 1980 توسط کارل سیگن دانشمند اختر شناس مطرح اجرا و از شبکه پی بی اس پخش شد و توانست به یکی از پربیننده ترین مجموعه های تلویزیونی تبدیل شود و کلی از مردم را به جهانِ علم علاقه مند کند.
این بار دو شبکه تلویزیونی نشنال جئوگرافیک و فاکس در قالب سیزده قسمت و با تلاش های همسر سیگن که نویسنده و تهیه کننده سری قبلی این مجموعه بود مجموعه ای سریالی با عنوان «کیهان: اودیسه فضا زمانی» را با به کار گیری حرفه ای ترین تیم های تلوزیونی و سینمایی تهیه کرده اند. به طور مثال جلوه های ویژه این مجموعه به تیمی که جلوه های ویژه سریال گیم آوترونز را بر عهده داشتند سپرده شده است و همچنین اجرای آن که یکی از مهمترین بخش های موفقیت اش چه در سری قبلی و چه در سری تازه می باشد به عهده ی نیل دگراس تایسون معروف ترین و محبوبترین ستاره شناس امریکا (یکی از 50 دانشمند برتر به انتخاب مجله دیسکاور و یکی از 100 انسان تاثیر گذار از نگاه تایم) است.
پیش از نمایش نخستین قسمت این سریال پیامی ویدئویی از طرف باراک اوباما برای مخاطبین و در راستای تحسین و تقدیر از سازندگان این مجموعه پخش شد. در این پیام کوتاه باراک اوباما از نسل جدید دعوت می کند تا روحیه ی اکتشاف را در آعوش بگیرند و امیدوار است تا تماشای این مجموعه باعث ایجاد اشتیاق مضاعف برای بینندگان در جهت برداشتن قدم های تازه و کشف مرزهای تازه شده و امکان تخیل کردن آیندهای با بینهایت امکان را فراهم آورد.
اما اتفاق مهمی که در مجموعه «کیهان: اودیسه فضا- زمانی» می افتد این است که علاوه بر مطرح کردن پیچیده ترین مسائل علمی و پاسخ دادن به بسیاری از سوالات پیش روی بشر به قابل درک ترین و شیرین ترین شکل ممکن و با استفاده از مدرن ترین دستاوردهای سینمایی و تکنولوژی توانسته مخاطب را با خیلی از مفاهیم پشت پرده علم نیز آشنا کند. در این مجموعه ما به عنوان بیننده مسافر سفینه ی آقای تایسون به عنوان یک دانشمند شیرین،جذاب و پر انرژی می شویم و سفری عظیم را آغاز می کنیم و در هر اپیزود یک ساعته یکی از راز و رمز های طبیعت جلوی دیدگانمان گشوده می شود. چه وقتی به درون سلول های دی ان ای می رویم و چه زمانی که تجربه حضور در یک سیاه چاله را از سر می گذرانیم.
کافه سینما