همه چیز درباره متفاوت‌ترین آلبوم سال ۲۰۱۵ میلادی”هانی مون” از لانا دل ری

به گزارش سرویس موسیقی کافه سینما، آلبومی با لایه‌های فراوان که ممکن است شما را بعد از یک بار گوش کردن خسته کند و یا اینکه ترغیب‌تان کند تا بار دیگر به آن گوش کنید و این اتفاق بارها و بارها تکرار می‌شود و شاید شش ماه بعد بتوانید نظر واقعی‌تان را درباره آن بیان کنید چون با هر بار شنیدن این آلبوم بعد تازه‌ای از آن را کشف می‌کنید و لذت این کشف شما را مجاب می‌کند تا از این اعتیاد دوست‌داشتنی لذت ببرید.

در بیست و دوم جولای سال 2014، دل ری از انتشار دوباره آلبوم جدیدش Ultraviolence به همراه ترانه‌هایی جدید خبر داد. او قبلا این کار را بعد از انتشار آلبوم اولش هم انجام داده بود. در ژانویه امسال او خبر از ضبط آلبوم جدیدش Honeymoon داد و اعلام کرد که نه ترانه برای آلبوم ضبط کرده ولی هنوز تصمیمی مبنی بر انتشار قطعی آن‌ها نگرفته و منتظر است تا ترانه‌های بیشتری ضبط کند.

او کمی بعد در مصاحبه‌ای با بیلبورد خبر از ضبط آلبومی داد که متفاوت‌ترین کار او تا آن لحظه به حساب می‌آمد و آلبوم جدید را از نظر موسیقیایی به آلبوم اولش Born To Die و نسخه‌ای به روز شده آن (همراه با ترانه‌های بیشتر) با نام Paradise نزدیک دانست. لانا از لذتش برای ضبط ترانه‌های آلبوم و ایده‌های بسیار خاص برای نوشتن اثر جدید گفت و دو ترانه را به عنوان ترانه‌های قطعی آلبوم جدیدش معرفی کرد: Don’t Let Me Be Misunderstood و Music to Watch Boys To. او بار دیگر در مصاحبه‌اش با لس آنجلس تایمز بر قطعی بودن حضور این دو ترانه در آلبوم جدید تاکید کرد و این که به دنبال نوشتن چند ترانه می‌گردد تا آلبومش را کامل کند.

در اوایل سال جدید شایعات بسیار زیادی درباره همکاری مارک رانسون و لانا در آلبوم جدید به گوش رسید ولی کمی بعدتر اعلام شد که کل ترانه‌های آلبوم بدون دخالت مارک نوشته شده است. دل ری در بیستم آگست به طور رسمی لیست ترانه‌های آلبوم جدید را که مشتمل بر چهارده ترانه بود منتشر کرد و روز بعد، کاور آلبوم منتشر شد.

در چهاردهم جولای، اولین ترانه از آلبوم با نام Honeymoon منتشر شد که مورد استقبال فراوان منتقدان قرار گرفت. در روز دهم آگست سینگل اول از آلبوم با نام High by the Beach منتشر شد و سه روز بعد هم موزیک ویدیوی آن به طور رسمی در حساب یوتیوب لانا پخش شد. این سینگل به رده پنجاه و یکم لیست صد ترانه برتر آمریکا راه یافت و موفقیت بیشتری کسب نکرد. در روز بیست و یکم آگست سومین ترانه از آلبوم با عنوان Terrence Loves Youعرضه شد. در روز هفتم سپتامبر ترانه Honeymoon به عنوان سینگل دوم آلبوم عرضه شد. در روز نهم سپتامبر ایستگاه رادیویی دیجیتال بیتز وان اپل ترانه جدید آلبوم با عنوان Music to Watch Boys To را برای اولین بار پخش کرد و در روز دوازدهم سپتامبر، کل آلبوم در چند فروشگاه و با کیفیت پائین عرضه شد و بلافاصله به فضای مجازی درز کرد که البته به دلیل کیفیت فوق‌العاده پائین، قضاوت درباره آلبوم را کمی سخت می‌کرد و سرانجام در روز پانزدهم سپتامبر ترانه Salvatore به همراه مصاحبه‌ای با لانا برای اولین بار از طریق رادیو بی.بی.سی وان پخش شد.

نکته جالب درباره این آلبوم نوشته شدن کلیه ترانه‌های آن به وسیله خود لانا و ریک ناولز و کایرون منزایس بود و هر سه به طور مشترک این آلبوم را تهیه کردند.

در مدت کوتاهی که از عرضه آلبوم در سراسر جهان گذشته است منتقدان هم درباره این آلبوم نظرات متفاوتی نوشته‌اند. پاتریک رایان از یو.اس.ای. تودی ضمن برشمردن این نکته که این آلبوم از فضای هیپ-هاپ آلبوم اول و احاطه موسیقی راک در آلبوم قبلی او دور است، اثر جدید را مناسب با اجرا همراه با یک گروه بزرگ ارکستر سمفونی می‌داند و ضمن تاکید بر این نکته که خود لانا هم می‌داند که دوست داشتنش کار زیاد ساده‌ای نیست، هر چند راه دیگری به جز دوست داشتنش ندارید (او این را در اولین لاین آلبوم جدید می‌خواند) آلبوم را با تاکید بر این نکته که در موردش اشتباه فکر نکنید و دچار سوء برداشت نشوید به پایان می‌برد. منتقد این روزنامه معروف آمریکایی، ترانه زیبا و آرام Terrence Loves You را می‌ستاید و آن را در زمره بهترین کارهای لانا می‌داند.او این آلبوم را خسته‌کننده‌تر از دو آلبوم قبلی لانا می‌داند ولی بر رشد و بلوغ موسیقیایی دل ری تاکید می‌کند و اثر پایانی آلبوم را مهر تائیدی بر این مسئله می‌داند که ترانه‌های آلبوم که دلسردی، تمایل به خود کشی و نبودن دلیلی برای زنده بودن در آن ها موج می‌زند نباید باعث سوء برداشت در مخاطبان شود.

بریتنی اسپنوس از رولینگ استونز ضمن تاکید بر این که قبل از گوش دادن به این آلبوم باید خود را برای ورود به دنیای روابط عاشقانه همراه با شکنجه، تلخی فراوان و شهوت و خشونت آماده کنید آلبوم را ستایش می‌کند. او ضمن تمجید از فضای کلی آلبوم، ترانه آخر و هیجان‌انگیز آن را که بازخوانی ترانه نینا سیمون است نکته عجیب آلبومی می‌داند که ناامیدی در سراسر آن موج می‌زند. او بر این نکته تاکید می‌کند که علیرغم فضای سرد و تاریک آلبوم، لانا همچنان به رشد خود از لحاظ موسیقیایی ادامه می‌دهد و این آلبومش را بهترین کارش می‌داند.

دن استابز از ان.ام.ای، این ادعا را که این آلبوم طبق گفته‌های لانا متفاوت‌ترین آلبومش است کمی اغراق‌آمیز می‌داند چون عناصری همچون پسران بد، غم، مرگ و فنا پذیری در این جا هم مانند آلبوم‌های قبل به شکل پررنگ حضور دارند. این منتقد ضمن تاکید بر این که مست شنیدن ترانه‌های آلبوم شده است موسیقی آلبوم را مناسب کاباره‌های همراه با دود شدید سیگار می‌داند و اشعار آن را مخلوطی ازفضای فاجعه‌آمیز به همراه ملودی‌هایی مناسب برای زمانی بین خواب و بیداری می‌داند و هرچند لانا را شکننده‌تر از همیشه احساس می‌کند ولی شخصیت او در این آلبوم را کمی زمینی‌تر و قابل باورتر می‌داند و بر این نکته تاکید می‌کند که شاید دیگر این فضای حزن‌آلود، تیپ لانا نیستند و خود واقعی او را در این آلبوم می‌بینیم.

تام برایهان از سایت استریو گام، لانا را در این آلبوم دختری کالیفرنیایی عاشق پارتی رفتن می‌داند که بی‌رحمانه از روابط با مردانی قدرتمند و مافیایی خارج و یا وارد یک رابطه تازه می‌شود که تنها لحظه‌ای تا اتخاذ یک تصمیم که منجر به نابودی زندگی‌اش می‌شود فاصله دارد. این دختر با اعتماد به نفس عجیب با تکیه بر جاذبه‌های فراوان زنانه‌اش به افسردگی یا نابودی می‌رسد و شاید مارتین اسکورسیزی بتواند یک فیلم بی‌نظیر از این شخصیت بسازد. لانا با همه این تفاصیل یک آلبوم پاپ کامل ارائه می‌کند و این از نظر این منتقد دستاوردی بی‌نظیر است و اگر چه می‌داند ممکن است دیگران برداشت اشتباهی از شخصیت او داشته باشند با خواندن ترانه پایانی آلبوم می‌خواهد بیان کند که این خود واقعی‌اش است.

هریت گیبسون از گاردین ضمن تاکید بر این نکته که یکی از دلایل موفقیت آلبوم، کنترل کامل لانا بر روند تولید آلبوم بوده است این آلبوم را کامل‌ترین کار دل ری می‌داند. او تم غالب در این آلبوم را مانند آلبوم‌های قبلی دل ری ناامیدی و محکوم به فنا بودن می‌داند و نمونه مشخصش را در ترانه God Knows I Tried و در جایی می‌داند که لانا می‌گوید از وقتی به شهرت رسیده است دلیلی برای زندگی نمی‌بیند و نکته دیگر آلبوم را رابطه لانا با مردان مافیایی به جای مردانی خطرناک (که در آلبوم‌های قبلی او نمود داشتند) می‌داند و این منتقد گاردین آلبوم را اثری جاودانه و همیشگی می‌داند که کسی از شنیدنش به این زودی‌ها سیر نخواهد شد.

اندی جیل از ایندپندنت مطمئن است که حتی دیوید لینچ هم مهارت لانا در حفظ تعادل بین خطر و انگیزش را ستایش خواهد کرد. او ترانه The Blackest Dayرا درباره انسانی می‌داند که در آستانه خودکشی است و ترانه Salvatore را یکی از متفاوت‌ترین و زیباترین آثار آلبوم می‌داند.

جان کارامانیکا از نیویورک تایمز در نقد این آلبوم دل ری را شخصی می‌داند که با دیدی همراه با سردی به جهان نگاه می‌کند و همراه با شهرت بیشتر شخصیت مبهم‌تری پیدا کرده است و زندگی همراه با جدال با پاپاراتزی‌ها را برای او چیزی روتین می‌داند. او در دو آلبوم اولش خسته بود و از این خستگی خسته شده بود اما در حال حاضر او بی‌حوصله است و همین خستگی و بی‌حوصلگی‌اش نیز جذاب است. او در چندین ترانه از این آلبوم به رنگ آبی به عنوان رنگ مورد علاقه‌اش و موسیقی بلوز به عنوان سبک مورد علاقه‌اش که الهام‌بخش این آلبوم بوده اشاره کرده است. در بسیاری از ترانه‌های آلبوم، او وارد روابطی خطرناک و مسموم شده است که باعث شده هر رابطه عاطفی بعدی را پس بزند. این منتقد مشهور نیویورک تایمز اشاره می‌کند که بی‌تفاوتی دل ری در این آلبوم تبدیل به نوعی بی‌حالی شده است که می‌تواند نوعی خستگی را به شنوندگان آلبوم القا کند. او لانا را مصمم و در مسیری همراه با ثبات می‌بیند و ترانه High by the Beach را استثنایی می‌خواند. از نظر این منتقد آلبوم دل ری اولین آلبوم درون یک زندان در قرن بیست و یکم است و زندان دل ری، شهرت و زیر ذره‌بین بودن هرحرکت اوست.

آلبوم جدید لانا هم اکنون در سی و چهار کشور جهان از جمله آمریکا، انگلستان، استرالیا، ایرلند، سوئد، کانادا و آلمان در صدر جدول پرفروش‌ترین آلبوم‌ها قرار دارد و باید برای دانستن جایگاه قطعی‌اش در چارت آلبوم این کشورها تا جمعه صبر کرد هر چند در خیلی از این کشورها مانند آمریکا و انگلستان، ادامه صدرنشینی اوتا جمعه قطعی است و مسئله اصلی تعداد نسخه‌های به فروش رفته آلبوم است.

بررسی ترانه‌های آلبوم

1. ‘Honeymoon’: ترانه ابتدایی آلبوم هر نوع احساس قبلی مبنی بر یک آلبوم شاد را برای شنونده از بین می‌برد. در این جا با لانا و سابقه‌ای از روابط همراه با تعرض مردان به زنان همراه هستیم و این اثر دقیقا همان چیزی را که از دل ری انتظار داشتیم به ارمغان می‌آورد. بعد از شنیدن اولین ترانه، احساس رضایت زیادی در شنونده نسبت به ماهیت آلبوم ایجاد می‌شود. حالا باید ببینیم آیا دل ری در ترانه‌های بعدی هم می‌تواند این رضایت را در ما حفظ کند یا خیر.

2. ‘Music to Watch Boys To’: ترانه‌ای بسیار زیبا و انتخابی هوشمندانه. این اثرعلیرغم عنوان اغواگرایانه‌اش سرعت زیادی ندارد و به کندی پیش می‌رود و آرام است. البته باید این را در نظر داشته باشیم که خواننده این اثر لانا دل ری است و نباید انتظار موسیقی الکترونیک یا رپ را داشته باشیم ولی این ترانه از ملودرام زیبایی که لانا همیشه در کارهایش ما را به آن ها عادت داده دور می‌شود.

3. ‘Terrence Loves You’: حالا به ترانه مورد علاقه لانا در این آلبوم رسیده‌ایم. (او قبلا در مصاحبه‌ای این اثر را زیباترین کار آلبومش خوانده بود.) لانا ما را با این ترانه مجذوب خود می‌کند ولی درست در وسط این اثر همراه با موسیقی جاز رهای‌مان می کند. هایلیات این ترانه در جایی است که لانا در اقتباسی از دیوید بووی می‌گوید: “وقتی تو را از دست دادم خودم را گم کردم.”

4. ‘God Knows I Tried’: ترانه‌ای همراه با موسیقی ملایم و نواختن گیتاری زیبا. لانا از خستگی‌اش و بی‌روح بودن شهرت می‌گوید. همچنان منتظر آن لحظه خاص آلبوم هستیم.

5. ‘High By The Beach’: احتمالا در حال شنیدن بهترین ترانه آلبوم تا این جای کار هستیم. یک ترانه کامل پاپ که البته با آثاری از خوانندگان زن هم سن و سال دل ری به کلی متفاوت است. ما در این جا با یک نوجوان بی‌حوصله، بی‌تفاوت و سرد مواجه می‌شویم.

6. ‘Freak’: ترانه‌ای الهام گرفته از آثار ریتم اند بلوز دهه نود میلادی و حتی بهتر از آن. در این جا همچنان در حال و هوای ترانه قبلی باقی می‌مانیم. این اثر مانند رقصی با دور بسیار کند است.

7. ‘Art Deco’: “تو مثل یک هنر تزئینی زمینی هستی.” به نظر می‌رسد در شرایط طبیعی باید این ترانه را به عنوان سرزنش کردن فردی نوگرا قلمداد کنیم. ولی ما در فضای آلبوم سوم لانا هستیم و او بیش از حد متفاوت است. در این جا ما با قهرمان زن داستان همراه می‌شویم که در سن رقص به دنبال پارتنر خود می‌گردد. بعد از شروع آرام ترانه، هیجان آن کم کم زیاد می‌شود.

8. ‘Burnt Norton (Interlude)’: زمانی برای یک میان‌پرده و استراحتی کوتاه قبل از رسیدن به نیمه دوم آلبوم. در این جا با اشاره‌ای از شعر معروف الیوت روبرو می‌شویم که درباره زمان و رستگاری سوال‌هایی جدی مطرح می‌کند. آیا این نشانه‌ای از آن است که نیمه دوم آلبوم تمی متفاوت دارد؟ منتظر می‌مانیم.

9. ‘Religion’: به عاشقانه‌ترین ترانه لانا همراه با خوشبینی زیاد می‌رسیم. در این جا با یک پارادوکس مواجه می‌شویم. در جایی لانا می‌گوید که همه چیز روشن و مثبت به نظر می‌رسد و در جای دیگری به سرعت این حرفش را پس می‌گیرد و می‌گوید دلیلی برای زنده ماندن وجود ندارد.

10. ‘Salvatore’: یک سورپرایز بزرگ از لانا. دل ری به نقطه مورد نظر نزدیک شده است. او به زیبایی از لغات ایتالیایی در این ترانه زیبا استفاده می‌کند، هر چند این اثر به رقص و موسیقی بسیار مرموزانه نزدیک است. در بسیاری از لحظات این اثر احساس می‌کنیم چرا لانا برای خواندن ساندترک فیلم جیمز باند دعوت نشده است. این ترانه همچنان که دل ری می‌گوید حال و هوای فیلم‌های کلاسیک ایتالیایی را دارد و برای موسیقی یک فیلم بسیار مناسب است.

11. ‘The Blackest Day’: ترانه‌ای بسیار با شکوه و البته تلخ. در این جا آخرین فصل از تصویرسازی یک دنیای پر ازغم و تلخی و بدبختی را می‌شنویم.

12. ’24’: دل ری در این جا می‌گوید که هر روز فقط بیست و چهار ساعت دارد و به اندازه نصف این ساعات هم راه‌هایی هست که به من دروغ بگی عشق کوچولوی من. در اینجا لانا مشخص می‌کند که از دروغ خسته شده است و بی‌شرمانه و با تندی آنها را در ترانه‌ای می‌خواند و این وجه تمایز او با ده‌ها خواننده پاپ موجود در جهان فعلی است.

13. ‘Swan Song’: هر چیزی را که از ترانه‌ای با نام آواز قو می‌توانید انتظار داشته باشید در این جا می‌شنوید. این یک ترانه ظریف و مناسب برای اجرا در تئاترها است. او در اثر مرتبا این جمله را تکرار می‌کند که دیگر نخواهد خواند. به نظر می‌رسد به فضای ابتدای آلبوم برگشته‌ایم و از طرف دیگر احساس می‌کنیم در آستانه پایان آن هستیم. پازل‌ها در حال کامل شدن هستند.

14. Don’t Let Me Be Misunderstood’: به آخر آلبوم می‌رسیم، جائیکه لانا به خواننده جاز دهه شصت میلادی، نینا سیمون، ادای احترام می‌کند. البته نمی‌توان مطمئن بود که لانا می‌تواند در آینده هم موسیقی غنی دهه شصت را با موسیقی مدرن ترکیب کند ولی این ترانه جایی بین ترانه‌هایی همراه با ناامیدی در ابتدای آلبوم و عشوه‌گری‌های آشکار دل ری در نیمه دوم آلبوم قرار می‌گیرد. حالا به آخر آلبوم رسیدیم.

در نهایت نیمه اول دراماتیک آلبوم با نیمه دوم آن که لانا را در جستجوی راهی برای پدید آوردن آلبومی ماندگار تلاش می‌کرد ترکیب شده و مخلوطی زیبا و بی‌نظیر به وجود آوردند و بار دیگر مشخص شد که چرا او در کنار ادل و حتی جلوتر از، او خاص‌ترین خواننده زن قرن بیست و یکم است.

کافه سینما