شجریان، صدای اواز…

فرهیختگان|  «من در کشوری زندگی می‌کنم که چند سال است حق خواندن برای مردم سرزمینم را ندارم.» این گلایه محمدرضا شجریان در همایش بین‌المللی حافظ است؛ همان هنگام که مدعوین این همایش بی‌صبرانه منتظر شنیدن صدای استاد آواز بودند. پس از سخنرانی مهدی ماحوزی، محمدرضا شجریان در میان تشویق پرشور حضار پشت‌تریبون رفت و سخنان خود را با بیتی از حافظ آغاز کرد  و گفت: «بیتی هست که به نظر من بحق زیباست؛ «نظری خواست که بیند به جهان صورت خویش/ خیمه در آب و گل مزرعه آدم زد» و نمی‌دانم چرا این بیت در خیلی از نسخ نیست.»این استاد آواز ایران در ادامه گفت: «بدون شعر نمی‌توانم آواز بخوانم. مانند اتومبیلی که بنزین ندارد. وقتی غنای شعر حافظ هست مرا به خواندن وامی‌دارد و چنان مرا شیفته می‌کند که می‌برد به جایی که از خود بی‌خود می‌شوم و یکباره به خود می‌آیم و می‌بینم در جمعی در حال آوازخواندن هستم.» شجریان با بیان اینکه شعر حافظ گاهی او را در آواز به جایی می‌برد که همیشه نمی‌توان به آنجا رسید، اضافه کرد: «حافظ همیشه برای من معلم، مربی و پدر بوده و همه‌چیز بوده است. عشق برای ملک نیست برای انسان است. فرشته عشق نداند که چیست.» او باز هم سخنان خود را با بیتی از حافظ درآمیخت و ادامه داد: «فرشته عشق ندانست چیست قصه مخوان/ بخواه جام و شرابی به خاک آدم ریز/ پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر/ به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز.» شجریان در پایان گفت: «تصمیم ندارم زیاده‌گویی کنم؛ من چندین سالی است که آواز می‌خوانم و آنچه باید را تا به حال خوانده‌ام و از این به بعد هرچه بخوانم زیاده‌گویی است؛ اما من در کشوری زندگی می‌کنم که چند سال است حق خواندن برای مردم سرزمینم را ندارم.»