کتابخانه بادلین کتابخانه اصلی دانشگاه آکسفورد انگلستان و یکی از قدیمی ترین کتابخانه های جهان است. سبک معماری این کتابخانه گوتیک انگلیسی است؛ سبکی مذهبی که از قرن دوازدهم تا پانزدهم در اروپا طرفداران زیادی داشته است. گوتیک سبکی هنری است که همیشه در خدمت کلیسا بوده است. با تماشای دالان های کتا بخانه و اتاق های مطالعه ساختمان مرکزی متوجه شباهت معماری آن به کلیسا می شوید. یکی از ویژگی های معماری گوتیک، قوس تیز است. طاق هایی از این نوع، قبل از اینکه در معماری قرون وسطی استفاده شود، در شرق نزدیک، پیش از اسلام و در معماری اسلامی هم کاربرد داشته است.

شهرت کتابخانه بادلین فقط به دلیل کتاب هایی نیست که در قلبش نهفته است، بلکه به دلیل ساختمان و اتاق های چندوجهی آن است؛ اتاق هایی با تم مذهبی و در عین حال اشرافی که نمایی ادبی و فاخر دارند.

توماس بادلین منابع شرق شناسی فراوانی را برای کتابخانه جمع آوری کرد. در میان این کتاب ها، نسخه های خطی و نگارگری ایرانی و هندی زیادی وجود داشت.

کتابخانه حالا شامل پنج ساختمان است که در خیابان برود قدعلم کرده اند. هر ساختمان نام خود را دارد؛ از ساختمان قرون وسطی دوک هامفری گرفته تا ساختمان جدید کتابخانه بادلین که در سال ۱۹۳۰ ساخته شده است.

موسس این کتابخانه سِر توماس بادلین فیلسوف و سیاستمدار بود. از سال ۱۶۰۲ در این کتابخانه روی دانشجویان و محققان باز شد. در طول سال ها ساختمان کتابخانه گسترده شد و در طول صدوپنجاه سال تبدیل به گنجینه عظیمی از کتب و نسخه ها خطی بسیار گرانبها و نفیس شد. همین گنجینه باعث شد تا غیر از دانشجویان پای گردشگران هم به کتابخانه باز شود.

پنجره های آلومینیومی کتابخانه عمر خارق العاده ای داشته اند. این پنجره ها را ۷۰ سال پیش گایل اسکات طراحی کرده و بین سال های ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۹ نصب شده اند.

شاید در نگاه اول فضای داخلی کتابخانه دلگیر و تاریک به نظر برسد اما بنای کتابخانه چه در زمان خودش و چه حالا بعد از قرن ها همچنان منحصربه فرد به حساب می آید. این کتابخانه قانون های سفت و سخت زیادی داشت. یکی از این قانون ها این بود که هیچ آتشی نباید در کتابخانه روشن شود. این قانون که چندان هم بی ربط به نظر نمی رسید، باعث شده بود تا فضای داخلی کتا بخانه همیشه مشکل نور داشته باشد.

البته در پاییز و زمستان مشکل سرما هم به کمبود نور اضافه می شد تا اینکه در دوره ویکتوریا مهندسی با جریان آب گرم زیرزمینی توانست مشکل سرمای کتابخانه را حل کند. اما کتابخانه تا سال ۱۹۲۹ همچنان مشکل کمبود نور داشت. به همین دلیل ساعت کار کتابخانه با مدت زمان نور طبیعی تغییر می کرد و این باعث شده بود که ساعت های استفاده مطلوب از کتابخانه در زمستان بیشتر از چهار تا پنج ساعت در روز نباشد.

معماری کتابخانه باعث شده فضای داخلی آن به لوکیشن مورد علاقه خیلی از فیلمسازان تبدیل شود. مهم ترین حضور کتابخانه هم در سری فیلم های «هری پاتر» بوده است. مدرسه الهیات به عنوان بیمارستان هاگواتز و کتابخانه دوک هامفری هم به عنوان کتابخانه هاگواتز در فیلم آمده است.

صندلی های کتابخانه را ادوارد باربری و جوی اوزگربای که برندگان مسابقه طراحی صندلی برای کتابخانه هستند، طراحی کرده اند. طراحی صندلی هایی که در حال حاضر در کتابخانه مورد استفاده قرار می گیرد، همچنان وامدار فضای کهن کتابخانه است.

کتابخانه فقط مجموعه ای از کتاب ها و نسخه های خطی نیست. علاوه بر اینها مجموعه ای از تابلوهای نقاشی، مجسمه ، ظروف تاریخی، مدال، سکه و حتی چیزهای عجیب و غریب شبیه کورکودیل تاکسیدرمی شده ای از جامایکا هم در تالارهای این کتابخانه پیدا می شود.

منبع: مجله منزل