جوش به هنگام عدم تعادل هورمونی به وجود می‌آید. علاوه بر این، اگر غده‌ها، بیش‌ازحد روغن تولید کنند، منافذ پوست بسته شده و منجر به رشد باکتری‌ها می‌گردد.
جوش‌ها انواع مختلفی دارند، مانند جوش‌های سرسیاه، جوش‌های سرسفید، جوش‌های کیستی و جوش‌های گرهی. محققان پیشنهاد می‌کنند برای از بین بردن این جوش‌ها از یک سری داروهای موضعی مانندبنزوئیل پروکسید یا آنتی‌بیوتیک‌هایی همچون تتراسایکیلین و داروهای خوراکی حاوی ویتامین A که برای جوش‌های کم تا زیاد استفاده می‌شود، بهره ببرید. برخی افراد به دنبال روش‌های طبیعی‌تری برای درمان جوش‌ها هستند، مانند استفاده از خوراکی‌‌ها و مکمل‌های ویتامین‌ها و مواد معدنی. آیا واقعاً این روش طبیعی مؤثر واقع می‌شود؟ اگر این‌طور است کدام ویتامین‌ها و مواد معدنی به بهبود جوش‌های صورت کمک می‌کنند؟ویتامین A
استفاده از ویتامین A یک روش نسبتاً مؤثر برای بهبود جوش محسوب می‌شود؛ اما باید روش درست مصرف این ویتامین را یاد بگیرید.
مکمل‌های خوراکی ویتامین A به اندازه پماد ویتامین A مؤثر نیست. در واقع، محققان معتقدند بایستی در مصرف مکمل‌ها محتاط بود؛ زیرا ممکن است بیشتر مضر باشند تا مفید. از آنجا که ویتامین A در چربی حل می‌شود، در بدن ساخته می‌شود و مصرف بیش از ۱۰٬۰۰۰ واحد بین‌المللی ممکن است باعث مسمومیت شود. این موضوع به ویژه در دوران بارداری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در نتیجه زنانی که باردار هستند یا قصد بارداری دارند، باید در مورد مصرف مکمل‌ها با پزشک خود مشورت کنند.
ویتامین A به شکل موضعی به بهبود جوش‌های صورت کمک می‌کند. بسیاری از داروهای موضعی این ویتامین را به صورت شیمیایی به رتینوئید تغییر می‌دهند تا بتوانید روی پوست خود استعمال کنید. رتینوئیدها مؤثرترین درمان برای جوش هستند؛ زیرا می‌توانند به سرعت پوست را احیاء کرده و بهبود بخشند. بدین طریق سریعاً پوستی تازه خواهید داشت.
زنان باردار نباید رتینوئیدها را مورد استفاده قرار دهند. همچنین این ماده محافظت طبیعی پوست در مقابل پرتوهای فرابنفش را کاهش می‌دهد. در نتیجه افرادی که از این ماده استفاده می‌کنند، بایستی مدت طولانی در معرض نور خورشید قرار نگیرند و از کرم‌های ضدآفتاب استفاده کنند.

روی
روی یک ماده معدنی است که به بهبود جوش‌های صورت کمک می‌کند. شما می‌توانید یا از مکمل خوراکی یا از نوع موضعی این ماده معدنی استفاده کنید.
طبق یک بازبینی از تحقیقات گذشته، روی می‌تواند تولید روغن توسط پوست را کاهش دهد و با التهاب و عفونت باکتریایی به مقابله بپردازد.
بدن به مقدار کمی روی نیاز دارد. میزان پیشنهادی برای مصرف روزانه روی در افراد بالغ، ۸ الی ۱۱ میلی‌گرم است. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مصرف حدود ۳۰ میلی‌گرم روی می‌تواند جوش‌ها را از بین ببرد. میزان بالای روی می‌تواند مضر باشد. برخی افراد اظهار داشتند پس از مصرف میزان زیادی روی، بیمار شده‌اند. همچنین مصرف بیش‌ازاندازه روی ممکن است منجر به کمبود مس در بدن شود.
لوسیون‌های موضعی حاوی روی به بهبود جوش کمک می‌کنند. طبق یک تحقیق، دو بار استفاده از یک لوسیون ۱٫۲ درصد روی استات و ۴ درصد اریترومایسین به میزان چشم‌گیری جوش‌ها را از بین برده است.

باورهای رایج
گفتیم که چگونه ویتامین A و روی بر روند بهبود جوش‌های صورت مؤثر واقع می‌شوند؛ اما احتمالاً در مورد تأثیر مثبت ویتامین E بر روی جوش‌ها نیز شنیده‌اید. ارتباط جوش‌های صورت با ویتامین E به اندازه ارتباط جوش‌ها با ویتامین A و روی کامل مورد بررسی قرار نگرفته است. با این حال طبق یک تحقیق جدید، افرادی که روی صورت خود جوش دارند، معمولاً دچار کمبود ویتامین A، E و روی هستند. در نتیجه ضرری ندارد اگر دوز پیشنهادی ویتامین E را که ۱۵ میلی‌گرم است، هر روز دریافت کنید.
روغن درخت چای نیز احتمالاً به بهبود جوش‌ها کمک می‌کند. طبق یک تحقیق، ۳۰ درصد افرادی که به مدت ۴۵ روز از روغن درخت چای استفاده کرده بودند، بهبودهایی در جوش‌های صورت خود مشاهده کردند.
همچنین روغن درخت چای یک جایگزین مناسب برای بنزوئیل پروکساید در کرم‌های ضدجوش است. روغن درخت چای تأثیری مشابه بنزوئیل پروکساید دارد، باکتری‌ها را از بین می‌برد و تولید روغن توسط صورت را کاهش می‌دهد. هر دو گزینه در داروخانه‌ها به فروش می‌رسد؛ اما احتمالاً روغن درخت چای عوارض جانبی کمتری مانند خارش، سوزش و کنده شدن پوست دارد.