خبرگزاری ایسنا: «میکل آنجلو آنتونیونی»، بنیان‌گذار سینمای مدرن ایتالیا و خالق برخی از ماندگارترین آثار سینمای جهان 103 سال پیش دیده به جهان گشود.
وی در خانواده‌ای کارگر متولد شد و از همان کودکی علاقه‌اش به هنر را با نواختن موسیقی و نقاشی نشان داد. آنتونیونی به‌عنوان یک ویولنیست متبحر، اولین کنسرت خود را در 9 سالگی اجرا کرد؛ هرچند با ورود به عالم سینما، دیگر از ویولن دست کشید.
با وجود فارغ‌التحصیلی از دانشگاه بولونیا در رشته اقتصاد،وی به‌عنوان یک روزنامه‌نگار سینمایی در سال 1940 در رم مشغول به‌کار شد. اولین فعالیت‌های سینمایی او در سال 1942 رقم خورد که با همکاری «روبرتو روسلینی»، فیلم‌نامه «بازگشت خلبان» را نوشت و پس از آن به‌عنوان دستیار کارگردان «انریکو فولچینونی» مشغول به‌کار شد.
آنتونیونی اولین فیلم کوتاه خود را در سال 1947 با نام «مردمان پو» ساخت که برای ساخت آن چهار سال به تکاپو افتاده بود. اولین فیلم بلند این کارگردان ایتالیایی در سال 1950 با عنوان «دروغ‌های عشق» به تصویر کشیده شد.
او سپس فیلم «شکست‌خورده» را در سال 1952 ساخت که در سه کشور فرانسه، ایتالیا و انگلیس فیلم‌برداری شد. «زنی بدون کاملیا» (1953)، و «گریه» (1957) از فیلم‌های بعدی «آنتونیونی» بودند که هر یک از آنها به مباحث اجتماعی طبقه کارگر پرداخته‌اند.
اولین موفقیت بین‌المللی این کارگردان بزرگ در سال 1960 با فیلم «ماجرا» رقم خورد که در جشنواره کن با استقبال همراه شد. او موفقیت‌های جهانی‌اش را با «شب» (1961) و «کسوف» (1962) ادامه داد.
این سه فیلم با توجه به شباهت در سبک و موضوع که هرسه به نگرانی‌های بشر امروز پرداخته‌اند، عموما به سه‌گانه‌های آنتونیونی معروف هستند. اولین فیلم رنگی بنیان‌گذار سینمای مدرن ایتالیا در سال 1964 با نام «صحرای سرخ» ساخته شد که این فیلم نیز به گونه ای ادامه این سه‌گانه محسوب می‌شود.
آنتونیونی یک سال بعد از ساخت «صحرای سرخ»، با امضای قرارداد همکاری با یک تهیه‌کننده انگلیسی،ساخت سه فیلم انگلیسی‌زبان برای استودیو MGM را برعهده گرفت. اولین این فیلم‌ها،«آگراندیسمان» بود که در سال 1966 ساخته شد و موفقیت زیادی کسب کرد. دومین آن «نقطه زابریسکی» در سال 1970 بود که اولین فیلم آنتونیونی محسوب می‌شد. این اثر در آمریکا ساخته شد اما در مقایسه با «آگراندیسمان» درخشش کمتری داشت. سومین فیلم این کارگردان در این توافق‌نامه «مسافر» بود که در سال 1975 با حضور «جک نیکلسون» ساخته شد و مورد پسند منتقدین قرار گرفت.
البته آنتونیونی در فاصله ساخت «نقطه زابریسکی» و «مسافر»، فیلم مستندی به نام «چونگ کو» با موضوع انقلاب فرهنگی چین نیز ساخت که از سوی مقامات دولتی چین شدیدا محکوم شد.
وی در سال 1980 فیلم «راز اوبروالد» و دو سال پس از آن «شناسایی یک زن» را در ایتالیا ساخت. آنتونیونی در سال 1985 دچار عارضه سکته مغزی شد، اما با وجود فلج نسبی و مشکل تکلم، همچنان به فیلم‌سازی ادامه می‌داد.
«فراسوی ابرها» در سال 1995 اولین فیلم آنتونیونی پس از این عارضه بود که «ویم وندرس»، کارگردان آلمانی چند صحنه از آن را کارگردانی کرد و نتیجه آن کسب جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره فیلم ونیز بود. آنتونیونی در سال 1996 جایزه یک عمر دستاورد شغلی را از آکادمی اسکار از دستان «جک نیلکسون» دریافت کرد، اما چند ماه بعد از آن،دزدان این تندیس را به سرقت بردند. این کارگردان فقید آخرین فیلم خود را در سال 2004 با نام «اروس» ساخت.
محتوای فیلم‌های آنتونیونی را اغلب اضطراب،تردید و نگرانی‌های بشر امروز و عدم توانایی او در برقراری ارتباط معنوی با دیگران تشکیل می‌دهند. نکته بارز در فیلم‌های او، سکوت‌ها و خلاء‌های فراوان است.
وی در طول شش دهه فعالیت سینمایی موفق به کسب عناوین و جوایز سینمایی فراوانی شد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:
* جایزه افتخاری آکادمی اسکار برای یک عمر دستاورد شغلی در سال 1995؛ نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی و فیلم‌نامه برای «آگراندیسمان» در سال 1966 * جایزه فدراسیون جهانی منتقدین فیلم از جشنواره برلین در سال 1961؛ * جایزه خرس طلایی جشنواره برلین برای فیلم «شب» در سال 1961.
* جایزه سی‌وپنجمین سالگرد جشنواره کن برای «شناسایی یک زن» در سال 1982؛ * جایزه نخل طلای جشنواره کن برای «آگراندیسمان» در سال 1967.
* جایزه ویژه هیات داوران جشنواره کن برای «کسوف» در سال 1962.
* جایزه هیات داوران جشنواره کن برای «ماجرا» در سال 1960؛ جایزه فیلم اروپا برای یک عمر دستاورد شغلی در سال 1993.
* جایزه یوزپلنگ طلایی جشنواره فیلم لوکارنو برای «گریه» درسال 1957.
