مهارت هایی که بچه های بزرگتر و دوقلوها در شرایط اضطراری نیاز به رسیدگی دارن و یا باید به تنهایی برای اون ها سرمایه گذاری کنن، چیزهایی هستن که ما بزرگسالان هم هرروزه به آنها نیاز داریم.
- اعتماد به نفس
به فرزندانتون اطمینان بدین که از انجام کارها برمیان. بهشون بگین که اون ها کاملا مفید هستن. هر اتفاقی که بیفته اون ها میتونن کنترلش کنن.
- صلاحیت یا شایستگی
به اون ها بگین که در شرایط اضطراری نترسن. برای این کار، اون ها باید فکر شکست رو برای جلوگیری از نتیجه فاجعه بار توی سر خودشون متوقف کنن و به جای اون برای پیدا کردن یک راه حل مناسب تمرکز کنن.
- اعتماد کردن ( به خود )
به اون ها فرصت بدین تا بفهمن که همه ی غریبه ها دشمن نیستن، و همه ی دوستان، قابل اعتماد نیستن. همه ی ما یه سیستم هشدار داخلی داریم. خیلی کم پیش میاد که اون اشتباه عمل کنه. به بچه هاتون بگین که به هشدار درونیشون توجه کنن حتی اگه مغزشون مخالفت میکنه. به جای آموزش بچه ها به اجرای حرف های غریبه ها، به اون ها یاد بدین که بشنون و با توجه به شواهد اطاعت کنن.
- منطق
به اون ها مسیر حرکت رو نشون بدین. با اون ها پیاده روی کنین، از اون ها بپرسین چجوری از مسیرهای مختلف به خونه رسیدن. به سرنخ هایی که اون ها میتونن دنبال کنن، اشاره کنین، مانند مسیری که از طریق اون شما میتونین به خونه نزدیک تر یا دورتر بشین. اون ها نباید فقط بلوک ها یا خیابون های محله های اطراف خونه ی خود رو بشناسن، بلکه راه های مختلف رفتن به خونه رو اگه در محله های نا آشنا گیر کنن باید بلد باشن.
- تواضع و فروتنی
به اون ها یاد بدین که تقاضای کمک کنن. وقتی که برای کاری شک دارن باید تقاضای کمک کنن. اگه موبایل یا تلفن در دسترس ندارن که با شما در مواقع ضروری تماس بگیرن، بهشون بگین که به افراد بزرگسال قابل اعتماد و یا هم سن و سال های خودشون اعتماد کنن.