برای استفاده بهینه از وقتمان بهتر است همیشه سراغ فیلم‌ها و کتاب‌هایی برویم که بیشترین چگالی محتوایی را داشته باشند، اما این مطلب به این معنی نیست که فیلم‌های ساده‌تر و کمتر مشهور، گاهی گوشه‌ها و جنبه‌های قابل اعتنا ندارند.
به علاوه متناسب با حال و هواهای گوناگون روحی که داریم، گاهی فیلم‌های ساده‌ای به نظرمان خوشگوار می‌آیند و گاهی فیلم‌های ستایش‌شده، به نظرمان پوچ یا کسل‌کننده.
فیلم Dressmaker که به تازگی لینک دانلود نسخه باکیفیت آن وارد اینترنت شده است، به خودی خود فیلمی نیست که در شرایطی که در «یک پزشک» فرصت نوشتن در مورد بسیاری از فیلم‌ها در این چند ماهه نصیب ما نشده، در موردش پستی اختصاص دهیم، اما به هر ترتیب، وقتی شانس و حال و حوای نوشتن، به آدم رو می‌کند، نباید از آن رویگردان شد.
فیلم را ژاکلین مورهاوز کارگردانی کرده است. هنرپیشه نقش اول فیلم، زنی است به نام میرتل به بازی کیت وینسلت، فیلم در ژانر فیلم‌های انتقامی/کمدی است و اقتباشی است از رمان روزالی هام.
داستان فیلم در شهر کوچکی در استرالیای دهه ۱۹۵۰ می‌گذرد، زنی بعد از سال‌ها وارد این شهر کوچک می‌شود، به دنبال مادرش می‌گردد و او را در یک خانه نیمه‌مخروبه و پرزباله، در شرایطی زار و نزار می‌یابد.
اما این زن چرا این شهر را ترک کرده بود؟
به تدریج در سیر فیلم درمی‌یابیم که علت طرد او چه بوده است.
فیلم البته از نامتناسب بودن ضرب‌آهنگ و سرعت یافتن چرخه حوادث در قسمت انتهایی رنج می‌برد.
در بخش‌هایی از فیلم، فیلم دقیقا همان حال و هوای فیلم خوب شکلات را تداعی می‌کند، اما خب، شکلات کلاس بالاتری فیلم Dressmaker دارد.
قهرمان داستان این بار، تصمیم می‌گیرد که به جای اینکه بی سر و صدا شهر را ترک گوید و طعم هنرش را به ساکنان جای دیگری بچشاند، شهر نفرین‌زده را لعنت بگوید.
ساکنان شهری که مادرش را بی‌آبرو و خودش را گناهکار جلوه دادند و هیچ نگرش مثبتی به او که می‌خواست فرم، رنگ، استایل و در یک کلام زندگی را به ذائقه خشکیده آنها معرفی کند، ندارد.
فیلم در ژانر فیلم‌های درخشان سبک انتقام نیست، قهرمان‌اش هم صبور و شکیبا نیست و در آخر به سبک خیلی از آدم‌های عاصی‌ای که ما در پیرامون‌مان می‌شناسیم، به جای صبر و تحمل، تصمیم می‌گیرد که بلیتی به پاریس تهیه کند!
به جز وینسلت، بازی هوگو ویوینگ هم در فیلم قابل توجه است.
در آستانه اسکار، اگر یکی یا چند تا از فیلم‌های مطرح چند ماهه اخیر را ندیده‌اید، نمی‌توانم این فیلم را به شما توصیه کنم. اما اگر در دوره پس از اسکار که غالبا ما با کمبود فیلم تازه مواجه می‌شویم، دنبال یک فیلم متوسط خوب گشتید، در این صورت فیلم Dressmaker یک انتخاب خوب است.
