: در یک بازار جهانی، برند ملی، یکی از مهمترین دارایی های هر کشوری محسوب می شود که ضمن ترغیب سرمایه گذاری داخلی به صادرات نیز ارزش بخشیده و به جذب توریست کمک می کند.

نتایج گزارش امسال «نشان های تجاری ملی برندفایننس»، مزایایی را که یک نام تجاری قدرتمند می تواند برای کشورها فراهم کند نشان می دهد. این گزارش همچنین برخی مشکلاتی را که یک برند ملی می تواند ایجاد کند نیز نمایان می سازد.

دولت ها، نهادهای بازرگانی و تجاری و صاحبان کسب و کار باید برای حصول اطمینان از اینکه برندهای ملی آنها از نظر استراتژیک مناسب، مدیریت شده و به طور منظم تحت نظارت هستند، گام های مهمی بردارند و دریابند که چگونه به یک بحران پاسخ دهند تا ضمن افزایش سود خود، خسارات احتمالی را به حداقل برسانند.

در همین راستا، موسسه «برند فایننس» (Brand Finance) به عنوان یک موسسه مشاوره راهبرد و ارزیابی نام های تجاری، فعالیت خود را از سال 1996 میلادی و با هدف «پر کردن خلاء میان بازاریابی و تامین مالی» آغاز کرد.

این موسسه در طول 20 سال فعالیت خود به کمپانی ها و انواع سازمان ها، اعم از موسسات دولتی، اتحادیه های تجاری و آژانس های برندسازی ملی، برای به درآمد رساندن برندهای شان مشاوره داده است.

از نقاط قوت این موسسه می توان به مستقل بودن، اعتبار فنی، شفافیت و تخصص اشاره کرد. موسسه برند فایننس هر سال هزاران برند معتبر، با ارزش و بزرگ جهانی را که برندهای ملی را نیز دربر می گیرد، مورد ارزشیابی قرار می دهد.

داستان نوارها و ستاره ها؟

در گزارش امسال برند فایننس، ایالات متحده همچنان با ارزش ترین برند ملی است. ایالات متحده بدون شک با داشتن شرایط مساعد برای پذیرش کسب و کار، یک برند قدرتمند است. با این حال، این برند بیشتر ارزش خود را مدیون مقیاس اقتصادی وسیع این کشور است.

آمریکا نه تنها یک بازار بزرگ و ثروتمند مستعد برای خرید کالاهای خود در اختیار دارد، بلکه طیف وسیعی از کمپانی ها و سازمان های بی رقیب این کشور، کالاهای خود را در سطح گسترده به جهان صادر می کنند. نظام آموزش عالی جهانی ایالات متحده و قدرت نرمی که از حاکمیت این کشور در صنعت موسیقی و سرگرمی برمی خیزد، بازیگران مهمی در این عرصه محسوب می شوند. این قدرت نرم به ایالات متحده کمک می کند تا بتواند برای مدتی، تا پیش از ظهور قریب الوقوع چین به عنوان بزرگترین اقتصاد جهان، همچنان با ارزش ترین برند ملی جهان باقی بماند.

بحران نفت و مواد اولیه

نوسانات و تلاطمات اخیر در بازار سهام چین و کندی رشد اقتصادی این کشور، باز هم مدت حضور ایالات متحده را در صدر رده بندی باارزش ترین برند ملی جهان تمدید کرد. لغزش اخیر اقتصادی چین، این بار خود را در ارزش برند ملی این کشور، با کاهش یک درصدی نسبت به سال قبل نشان داد. سقوط جهانی قیمت نفت و مواد خام که با کندی رشد اقتصادی چین توأم شده، ارزش برند ملی کشورهای صادرکننده نفت و مواد خام اولیه را حتی بیش از چین تحت تاثیر قرار داده است.

هر چند، مزایای مواد خام کمتر از کالاهای تولیدی یا خدمات ایجاد شده از سوی برندهای ملی است اما با این حال، تبعات ناشی از افت قیمت نفت و مواد خام، ظرفیت درآمدزایی کشورهایی نظیر استرالیا و برندهای فعال در این کشور را کاهش داده است. این یکی از عوامل حیاتی در تعیین ارزش برندهاست؛ بنابراین، ارزش برند استرالیا با 10 درصد کاهش، به یک میلیارد و 400 میلیون دلار رسیده است.

کانادا نیز که شرایط مشابهی را تجربه می کند با کاهش هشت درصدی ارزش برند ملی خود مواجه شده و ارزش برند ملی این کشور امسال، به دو تریلیون دلار تنزل یافته است.

رشوه های برزیلی

برزیل نیز در رده بندی ارزش برند ملی سقوط کرده است. تا سال 2011، رشد اقتصاد این کشور رقم ناچیز دو درصد بوده اما سقوط قیمت نفت و مواد خام نیز سبب سقوط بیشتر ارزش برند ملی این کشور شده است. تولید ناخالص داخلی برزیل هم اکنون روند معکوسی در پیش گرفته و از سه ماهه نخست تا سه ماهه دوم 1.9 درصد افت کرده است.

در حالی که در نیمه نخست سال نیز 500 هزار شغل در برزیل از بین رفته است با این حال، مشکلات اقتصادی برزیل، فراتر از تاثیر نزول قیمت هاست. اختیارات قانونی «دیلما روسف» رییس جمهور این کشور محدود شه و کاهش محبوبیت بی سابقه او، اجرای طرح احیای برند ملی برزیل و اقتصاد این کشور را بیش از پیش دشوار کرده است.

برملا شدن رسوایی ارتشا در کمپانی نفتی «پتروبراس» به وجهه برند ملی برزیل ضربه ای جدی وارد آورده است. غول نفتی «پتروبراس»، یکی از صنایع استراتژیک و بسیار مشهور برزیل است که در رسوایی اخیر در این کمپانی نفتی، نام های بسیار مشهوری، نظیر خود دیلما روسف نیز به چشم می خورد.

از همه مهمتر اینکه کمپانی «پتروبراس» نام خود برزیل را نیز یدک می کشد. در حالی که بهره برداری از ویژگی های مثبت یک کشور، می تواند برای شرکت های فعال، فارغ از هویت دولتی یا خصوصی آنها، مزایای فراوانی به همراه داشته باشد. در این مورد خاص، یعنی برزیل، این پیوند نامیمون که از بحران و رکود نشأت گرفته، می تواند تبعات ناخوشایند و گسترده ای برای کل ملت به همراه داشته باشد.

در حال حاضر، درست مانند جام جهانی 2014 که باز هم نتوانست ارزش برند ملی برزیل را ارتقا دهد، به نظر می رسد این بار هم فرصت ممتازی که میزبانی المپیک 2016 ریو در اختیار برزیل گذاشته تا بتواند به کمک آن وجهه مخدوش ارزش برند ملی خود را احیا کند.

گسترش بدشگونی در سوریه

در سال گذشته آنچه در سوریه گذشته، منبع وسیعی از آشوب و تلاطم بوده است. آنچه با عنوان جنگ داخلی در این کشور دهان باز کرد، نخست در قالب درگیری های منطقه ای گسترش یافت و اکنون به یک بحران سیاسی در ابعاد جهانی بدل شده است.

کمتر کشوری را می توان در خاورمیانه و اروپای شرقی یافت که از این ناآرامی ها لطمه نخورده باشد که تاثیر این اتفاقات بر ارزش برندهای ملی آنها نیز اجتناب ناپذیر بوده است.

اردن و لبنان، اگر نگوییم میلیون ها نفر، تاکنون صدها هزار پناهجو و جنگزده را پذیرا شده اند که این مسئله نه تنها چالش های جدی ایجاد کرده که نیازمند همکاری و سرمایه گذاری جامعه بین الملل است، بلکه سبب توزیع احتمالی جمعیتی خواهد شد.

در حال حاضر به نظر می رسد ارزش برند ملی این کشورها فشار زیادی را متحمل می شود. به عنوان مثال، ارزش برند ملی اردن به 37 میلیون و 300 هزار دلار تنزل یافته در حالی که ارزش برند ملی لبنان، نسبت به سال قبل با یک درصد رشد، به 21 میلیارد و 700 میلیون دلار رسیده است.

دردسرهای ترکیه

فرقی نمی کند که از بخت بد باشد یا از یک نقشه از پیش طراحی شده اما بالاخره ایران، ترکیه و کشورهای خلیج فارس، ناخواسته وارد یک جنگ نیابتی شده اند که وقوع و نتایج این درگیری می تواند بر وجهه بین المللی آنها تاثیر بسزایی داشته باشد. در واقع، تشدید درگیری ها در مرزهای ترکیه و افزایش تنش های دولت این کشور با «پ ک ک» را می توان عامل اصلی در سقوط 11 درصدی ارزش برند ملی ترکیه در سال جاری دانست.

این نشان دهنده یک شکست ناخواسته و تاسف آور برای کشوری است که درک صحیحی از ترکیب و ارائه برندینگ ملی ندارد که در این میان طرح موسوم به Turquality (برنامه پشتیبانی کیفی محصولات ترکیه که از دو واژه ترکیه و کیفیت تشکیل شده) تنها نمونه ای از این اشتباهات است.

روسیه نیز یکی دیگر از کشورهایی است که هر روز به طور فزاینده ای درگیر جنگ در سوریه می شود. شاید نیاز به یادآوری نباشد که به درگیری مسکو با کی یف اشاره کنیم.

روسیه و اوکراین، هر دو امسال از خسارات جدی ارزش برند ملی خود رنج برده اند به طوری که حد فاصل سال های 2013 و 2014، با در نظر گرفتن اثر مخرب درگیری ها بر سرمایه گذاری و سود مصرف کننده این دو کشور لطمات جدی خورده اند.

ارزش برند ملی روسیه در رده بندی امسال، با 31 درصد کاهش، به 810 میلیارد دلار رسیده در حالی که ارزش برند ملی اوکراین نیز با 45 درصد کاهش، به 44 میلیارد دلار تنزل یافته است.

شکوفایی برندها در کوبا

از آنجا که روسیه مشکلات بیشتری برای خود می تراشد، برخی کشورهایی که تا پیش از این از سوی جامعه بین الملل منزوی شده بودند، کم کم در حال شکوفا شدن هستند. ایران و کوبا، هر دو گام های راستی آزمایی را در جهت سازش با جامعه بین الملل به خصوص به طور مشترک با ایالات متحده برداشته اند که این می تواند هم برای صادرکنندگان و هم برای واردکنندگان هیجان انگیز باشد.

ارزش برندهای این دو کشور، در نتیجه همین بهبود مناسبات بین المللی، رشد قابل توجهی داشته است. گرچه کوبا هنوز موفق نشده به جمع 100 برند برتر ملی جهان که از سوی «برند فایننس» اعلام می شود راه پیدا کند اما با این حال، این احتمال به شدت می رود که کوبا بتواند در رده بندی سال 2016 خود را در این جمع ببیند.

تقویت ایران

ایران علاوه بر اینکه از نظر ارزش برند ملی رشد خوبی داشته، در این رده بندی، از نظر سرعت رشد ارزش برند ملی در رتبه نخست قرار گرفته است. با رویکرد اعتدال گرایانه «حسن روحانی» رییس جمهور ایران، رفته رفته درک جامعه بین الملل از ظرفیت های این کشور افزایش یافته است.

ارزش برند ملی ایران در رده بندی امسال برندفایننس با 59 درصد رشد به 159 میلیارد دلار رسیده است. اگرچه درگیری های منطقه ای تا نزدیکی مرزهای ایران رسیده و مبادلات تجاری و سرمایه گذاری را در این کشور دشوار کرده اما ایران با داشتن بازار 77 میلیون نفری، دسترسی وسیع به ذخایر قابل توجه هیدروکربن و جمعیتی تحصیلکرده، قطعا پذیرای مخاطبان بسیاری در سطح بین الملل خواهد بود. این کشور باید با پشتکار فراوان، ارتباطات خود را با مشتریان جدیدش تقویت کند. گنجینه های باستانی ایران که به درستی مدیریت شده اند، جامعه اصیل و جذاب، موقعیت استراتژیک و سرمایه های طبیعی، همگی می توانند به احیای وجهه جهانی ایران کمک کنند.

با این حال، ظهور دوباره ایران بیش از اینکه توجه ها را به خود این کشور جلب کند، به برند ملی آن جلب کرده است. گرچه ایالات متحده به عنوان گران ترین برند ملی جهان، با ایران فاصله قابل توجهی دارد اما وجهه آمریکا از دید ایرانیان با عنوان «شیطان بزرگ»، همچنان بر صادرات محصولات آمریکایی به این کشور، ولو اندک، تاثیر می گذارد. با وجود این، برندهای بی طرف بین المللی نظیر «اپل» تا حد بسیاری بدون هیچ گونه تاثیر خاصی به فعالیت خود ادامه می دهند در حالی که برندهای تماما آمریکایی، نظیر «کوکاکولا» ممکن است به دلیل دید منفی به آنها، برای فعالیت در ایران با موانعی مواجه باشند.

البته نباید فراموش کرد که نگاه منفی ایران به انگلیس به شدت بیشتر از آمریکایی هاست چرا که ایرانیان از دخالت های سیاسی این کشور در امور داخلی خود بسیار خشمگین هستند اما به نظر می رسد انگلیس هم طی ماه های اخیر، ارتباطات تجاری خود با ایران را رفته رفته کاهش داده است.

در گزارش امسال برند فایننس، ایران از نظر رشد سریع برندینگ ملی، در رتبه نخست قرار گرفته است. در این گزارش، ایران با 159 میلیارد دلار ارزش کل برند بازرگانی و 59 درصد رشد ارزش نسبت به سال پیش، در رده 46 جهان قرار گرفته است. ارزش برندهای ملی ایران در سال 2014 میلادی 100 میلیارد دلار بوده است.

همچنین درجه قدرت برندهای ایران نیز -A ارزیابی شده است. بر اساس این گزارش، بعد از ایران، کامرون با ارزش کل برندهای تجاری 14 میلیارد دلاری، سریع ترین رشد را داشته و با 50 درصد رشد نسبت به سال گذشته، در رده 87 جهان قرار گرفته است.

تانزانیا، کنیا و زامبیا به ترتیب با 44، 43 و 39 درصد رشد نسبت به سال قبل، در رده های سوم تا پنجم سریع ترین رشد برندهای ملی جهان قرار گرفتند. این برای نخستین بار است که ایران در رده بندی برترین کشورهای جهان از نظر برندهای ملی شرکت داده می شود.

موسسه برندفایننس همچنین فهرستی از کشورهایی که کمترین رشد را در زمینه برندینگ ملی داشته اند، منتشر کرد که در این فهرست، اوکراین صدرنشین است. ارزش کل برندهای تجاری اوکراین با 45 درصد کاهش از 80 میلیارد دلار در سال 2014 به 44 میلیارد دلار در سال جاری تنزل یافته است.

پس از این کشور، پرو با 33، روسیه با 31، هندوراس با 26 و آرژانتین با 22 درصد کهش ارزش برند ملی، در رتبه های دوم تا پنجم ضعیف ترین کشورها از نظر سرعت رشد برندینگ ملی قرار گرفته اند.

این موسسه همچنین برندهای ملی کشورهای مختلف جهان را از جنبه های مختلفی نظیر میزان رشد، ارزش، قدرت و سرمایه گذاری مورد بررسی قرار داده است.

در رده بندی ارزشمندترین برندهای ملی، ایالات متحده با ارزش کلی 19 میلیارد و 703 میلیون دلار و دو درصد رشد نسبت به سال قبل، در رده نخست قرار دارد و پس از آن چین با ارزش کل شش میلیارد و 703 میلیون دلار و یک درصد تنزل، در رتبه دوم قرار گرفته است. همچنین کشورهای آلمان، انگلیس، ژاپن، فرانسه، هند، کانادا، ایتالیا و استرالیا، در رده های سوم تا دهم باارزش ترین برندهای مالی جهان قرار گرفته اند.

فولکس واگن؛ خودرو زمخت

بخش وسیعی از ارزش برند ملی آلمان، از قدرت صنایع تولیدی آن ناشی می شود. بنابراین، از نام های مطرح خودروسازی نظیر فولکس واگن، انتظار بیشتری می رود. با وجود این، رسوایی اخیر کمپانی فولکس واگن که در آن 11 میلیون دستگاه از خودروهای دیزلی این کمپانی از نظر نرم افزاری دستکاری شده اند تا آزمون های سنجش آلایندگی را دور بزنند، نه تنها با پتک فولادی بر سر اعتبار فولکس واگن کوبید، بلکه احتمالا وجهه کل برندهای ملی آلمان را نیز خدشه دار خواهد کرد.

صنایع آلمان، اغلب به کیفیت و کارایی حسن شهرت دارند ضمن اینکه مسئولیت پذیری در آلمانی ها زبانزد خاص و عام است و مردم این کشور به سختکوشی، قانونمداری و صداقت مشهور هستند.

رسوایی اخیر فولکس واگن، شهرت و اعتباری را که آلمان ها با کمک صنایع با کیفیت خود طی ده ها سال، ذره ذره جمع کرده بودند به خطر انداخت و رسوایی رشوه خواری توسط کمپانی زیمنس را به حاشیه راند.

با وجود مقیاس وسیع این فریبکاری، کمپانی های دیگر آلمانی هم باید تا پیش از آنکه تخریب وجهه برندهای این کشور به یک بحران تبدیل شود، زودتر دست به کار شوند.

با این وجود آلمان عنوان قدرتمندترین نام تجاری را به سنگاپور واگذار کرده و ارزش برند ملی آن با چهار درصد کاهش به 4.2 تریلیون دلار رسیده است.

به جز این ماجرا، سال 2015 را می توان سالی نسبتا مثبت برای شهرت بین المللی آلمان و چشم انداز برند ملی این کشور دانست که در این مسئله با سوریه نیز موارد مشترکی دارد. آلمان، طی ماه های اخیر، در حرکتی انسان دوستانه مرزهای خود را به روی آوارگان و پناهجویان جنگی گشود و بدین ترتیب، تحسین جامعه جهانی را به دلیل این اقدام انسان دوستانه برانگیخت.

با این حال، این مسئله ارزشی فراتر از حسن نیت برای برند ملی آلمان خواهد داشت. نرخ زاد و ولد در آلمان به شدت کاهش یافته و سیل ورود این جمعیت جوان به کشور آلمان، می تواند یک موهبت بزرگ برای تامین نیروی کاری آلمان باشد و سرمایه گذاری در اقتصادی را که همچنان برای سرمایه گذاران جذاب است، رونق بخشد. میل و اشتیاق مهاجران برای رسیدن به آلمان و تا حدودی سوئد، نشان دهنده یک حقیقت، یعنی قدرت برندهای ملی این دو کشور است.

میراث «لی کو آن یو»

سنگاپور، قوی ترین نام تجاری جهان در سال 2015 بوده است، ارزش نام تجاری سنگاپور، مبتنی بر تولید ناخالص داخلی این کشور است. یعنی درآمد این کشور به برندها وابسته است. وسعت اندک سنگاپور بدان معناست که این کشور هرگز توانایی به چالش کشیدن قله های مرتفع ارزش برندها را ندارد زیرا برندهای این کشور به راحتی نمی توانند به همان نسبت برندهای آمریکایی، اقتصاد کشور را بالا ببرند؛ با تمام این تفاسیر، سنگاپور از حیث قدرت برندهای خود در رتبه نخست جهان قرار دارد.

در حالی که این شهر بندری، پنجاهمین سالگرد استقلال خود را جشن می گیرد، شهروندان این کشور باید به سرزمینی که به دستان خود ساخته اند، افتخار کنند. سنگاپور در بسیاری موارد داستان موفقیتی باورنکردنی دارد. این شهر – کشور که در سال 1965 خود را از مالزی جدا کرده، جمعیتی با اقشار و ادیان متنوعی داشته که می بایست از همان ابتدا برای ساختن سرزمینی متحد با این تفاوت های دینی، فرهنگی و نژادی کنار می آمد.

از سوی دیگر، فقدان منابع طبیعی و کمبود جدی زمین یکی دیگر از مشکلات سنگاپور برای تبدیل شدن به حکومتی مستقل بود. شاید بتوان همین محدودیت ها را دلیل اصلی پیشرفت سنگاپور و برند ملی این کشور دانست که توانست برای خود هویت مستقلی کسب کند.

معمار اصلی سنگاپور را باید «لی کوآن یو» دانست که داشتن ویژگی های بارزی چون بصیرت، عملگرایی، پایداری حکومت و برنتابیدن در برابر فساد را می توان از دلایل اصلی موفقیتی کشوری دانست که در ظاهر هیچ شانسی برای موفقیت نداشت.

اما متاسفانه برای کشورهایی که می خواهند موفقیت سنگاپور را تکرار کنند، یافتن یک «لی کوآن یو» دیگر، کار آسانی نیست. طولانی شدن یک حکومت، اغلب به استبداد و منفعت طلبی رهبران آنها می انجامد و این حاکمان بیش از آنکه به فکر تامین منافع کلی کشور و مردمان شان باشند، بیشتر به محکم کردن پایه های حکومت و افزایش قدرت خود فکر می کنند که در این میان لی کوان یو یک استثناست.

با این حال، درس های بسیاری می توان از سنگاپور آموخت. عدم مدارای او با فساد، همراه با پرداخت دستمزدهای سخاوتمندانه به مقامات دولتی، باعث شد سنگاپور به «پاکدست ترین» کشور آسیایی بدل شود. طبق شاخص فساد، این کشور از نظر شفافیت نظام مالی و نداشتن فساد مالی در رتبه هفتم جهان قرار دارد.

سنگاپور همچنین توانست با وضع مالیات سنگین بر خودرو، ترافیک را در این شهر کنترل کند. در عوض، این کشور بودجه هنگفتی را برای توسعه شبکه حمل و نقل عمومی اختصاص داد. نظام آموزش عالی این کشور نیز که مبتنی بر زبان انگلیسی طراحی شده، تحصیل را برای تمامی دانشجویان خارجی تسهیل کرده است. بنابراین، شهرت سنگاپور، توسط همین سفیران، سینه به سینه به تمام جهان منتقل می شود اما جدی ترین تلاش سنگاپور برای افزایش ارتباطات خارجی، به صنعت گردشگری منتهی می شود.

اگرچه این کشور در برخی موارد قربانی موفقیت چشمگیر برخی همسایگان خود در منطقه شده اما به سختی می توان جاذبه هایی نظیر طبیعت بکر و فرهنگ غیرمعمول آن را که هر گردشگری به خود جلب می کند، نادیده گرفت. گرچه صنعت گردشگری همچنان ضعیف ترین نقطه برند ملی سنگاپور است اما همچنان با داشتن رتبه هفتم از این حیث، به نظر جایگاه مطلوبی در این رده بندی دارد.

گرچه از دست دادن لی کوآن یو برای مردم سنگاپور حزن بزرگی محسوب می شود اما او از خود میراثی به جای گذاشت که کمتر کسی می تواند بهتر از آن را برای سنگاپور رقم بزند.

سنگاپور امروز به عنوان یک کشور مدرن، خلاق، صنعتی و پذیرای دیگر ملت ها محسوب می شود که از نظر فرهنگی بسیار غنی است که از این لحاظ همسایگانش، حتی مالزی هم به گرد پای این کشور نمی رسند.

شیخ نشین ها در رتبه سوم

اکثر کشورهای حاشیه خلیج فارس با توسعه چشم انداز روشنی که با کمک سرمایه گذاری سنگین برای برندهای خود تعریف کرده اند، قصد دارند راه سنگاپور را در پیش بگیرند. شهرهای قطری و اماراتی تا همین دو دهه پیش تقریبا ناشناخته بودند اما دبی و ابوظبی و به طور فزاینده ای دوحه، در حال تکرار بسیاری از صفات بارزی هستند که سنگاپور به آن می بالد.

شهرهای این دو کشور با داشتن بنادر و فرودگاه های بزرگ، به قطب حمل و نقل بین المللی بدل شده اند و در این زمینه نقش پررنگی را ایفا می کنند. هواپیمایی های «امارات»، «اتحاد» و «قطر»، پرچمداران حمل و نقل هوایی جهان هستند و درست مانند هواپیمایی سنگاپور و فرودگاه «چانگی»، نقش مهمی را برای کشورهای خود ایفا می کنند.

در این کشورها، به مثابه سنگاپور، میزان جرم و جنایت پایین است؛ بنابراین جای شکی برای سرمایه گذاران باقی نمی ماند تا با فراق خاطر در این شهرها سرمایه گذاری کنند. در نتیجه دو کشور قطر و امارات، در زمینه قدرت برندها، جزو 10 کشور برتر جهان هستند که این برای این کشورها با این وسعت کم و جوان، موفقیت بزرگی محسوب می شود.

در رده بندی قدرت برند ملی، قطر با کسب 83 امتیاز در رده نهم قرار دارد. تمایل قطر برای تبدیل شدن به یک مقصد بزرگ سرمایه گذاری در حال حاضر بزرگترین قدرت این کشور محسوب می شود. ارکان سرمایه گذاری در این شاخص با کسب 86 امتیاز، قطر را در رتبه پنجم جهان قرار می دهد که سرمایه گذاری در این کشور را تقویت و خوشایند می کند.

در این رده بندی، صنعت گردشگری قطر با کسب 73 امتیاز از مجموع 100 امتیاز، همچنان ضعیف ترین بخش اقتصادی این کشور است؛ با این حال این امید می رود که با برگزاری جام جهانی فوتبال 2022 در قطر، این بخش از اقتصاد آن هم تقویت شود.

اما وضع امارات متحده عربی حتی از قطر هم بهتر است. این کشور با کسب امتیاز کلی 86 از نظر قدرت برند ملی در رتبه سوم قرار دارد. نظام مالیاتی به شدت مساعد امارات، این کشور را از این حیث در صدر کشورهای جهان قرار می دهد و سرمایه گذاری را نیز در این کشور بسیار جذاب می کند.

با این حال، امتیاز این امیرنشین از حیث کالا و خدمات چندان هم پایین نیست. همچنین، امتیاز صنعت گردشگری امارات، به طور منظم سیر صعودی را طی کرده است.

امارات نیز مانند سنگاپور، به دلیل برخی کمبودها، چاره را در ساخت امکانات تفریحی و استراحتگاه های مجلل و ایجاد جاذبه های گردشگری مجلل دانست و سپس با احداث موزه ای مانند موزه «لوور» فرانسه، سعی در افزایش بار فرهنگی جاذبه های گردشگری خود کرد. همچنین پیش بینی می شود طی پنج سال آینده، در آستانه برگزاری نمایشگاه بین المللی «کسپوی 2020 دبی» بخش کالاها و خدمات این کشور نیز رشد چشمگیری داشته باشد.