بقعه یعقوب لیث صفاری نخستین شهریار ایرانی در شرق دزفول واقع شده است. یعقوب لیث صفاری زبان پارسی را نخستین بار پس از ورود اسلام به ایران دوباره به عنوان زبان رسمی ایران اعلام نمود. وی تلاش های بسیاری برای خروج بخش هایی از ایران از دست خلیفه عباسی نمود و سرانجام در سال 165 هجری قمری در شهر جندی شاپور دزفول درگذشت. در حال حاضر آرامگاه وی در جاده 12 کیلومتری دزفول شوشتر و در روستای اسلام آباد در نزدیکی محوطه باستانی جندی شاپور واقع شده است. بنای بقعه یک چهار طاقی با گنبدی مخروطی و مضرس در دوره سلجوقی تشکیل بافته است. ایوان بزرگ شمالی بقعه وی مربوط به دوره ی تیموری بوده که در دوره قاجاریه به این ایوان بسته شده و در اصلی بنا در آن تعبیه شده است. گنبد اصلی بقعه به صورت دو پوسته و الهام گرفته از شکل تنه تنه نخل می باشد. این بنای با شکوه به دلیل اهمیت تاریخی و فرهنگی به شماره 2550 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و یکی از جاذبه های ارزشمند تاریخی دزفول و خوزستان به شمار می رود.
