آسمان خراش های دریایی به تازگی مورد توجه معماران قرار گرفته و هم اکنون معماری بلژیکی به نام Vincent Callebaut به این فکر افتاده که تا سال ۲۰۶۵ آسمان خراشهای دریایی شناور بسازد. اقیانوس ها پر از زباله هستند و ایده های جالب زیادی برای تمیز کردن آنها و استفاده ی مفید از زباله ها وجود دارد. Seabin روش جدیدی است که می تواند زباله، سوخت، مواد شوینده و ضایعات موجود در آب را جمع اوری کند.
این طرح هنوز در مرحله ی ابتدایی است، اما ممکن است روزی همین زباله های جمع آوری شده به کار بیاید و از جنبه های متفاوت، نقش پر رنگی در زندگی ما داشته باشند. همانطور که به تازگی آدیداس هم به روشی دست یافته که از پلاستیک اقیانوس برای ساخت کفش به روش چاپ سه بعدی استفاده می کند.
تمیز بودن اقیانوس ها به دلیل زندگی موجوات زنده از جمله دلفین ها حائز اهمیت است و همچنین ممکن است روزی خود ما هم مجبور باشیم در آنجا زندگی کنیم. هم اکنون هتل هایی در زیر آب وجود دارند؛ بنابراین زندگی در زیر آب آنقدر هم که به نظر می رسد، امری غیرعادی نیست. از آنجایی که موسسه ی Seasteading هم اکنون تخمین می زند که تا سال ۲۰۲۰ شهر شناور هم داشته باشیم، معمار بلژیکی به نام Vincent Callebaut به این فکر افتاده که تا سال ۲۰۶۵ آسمان خراشهایی شناور بسازد.
این طرح فعلا در حد یک کانسپت بوده و ایده ای برای آینده به حساب می آید این احتمال نیز وجود دارد که این پروژه عملی نشود ولی تصور این معمار بر این است که آسمان خراش های دریایی را به صورت چاپ سه بعدی و با استفاده از ماده ای که هنوز اختراع نشده و از جلبک و زباله ساخته می شود، ایجادکند.
هرکدام از این برج ها شامل ۱۰۰۰۰ واحد مسکونی، اداری، تجاری و فضای سبزمی شوند که ظرفیت پذیرش ۲۰۰۰۰ نفر را دارند، آنها از منابع انرژی تجدیدپذیر استفاده می کنند و کسانی که علاقه به غذاهای دریایی دارند هم می توانند از نرم تنان، میوه و سبزیجاتی که بر روی آب رشد می کنند، تغذیه کنند.
اتاق ماژولار، فضاهای شرکتی، کارخانه های بازیافت، آزمایشگاه های علوم، هتل های آموزشی، زمین های ورزشی، مزارع آبی و تالاب گیاهی به صورت لایه لایه بر روی یکدیگر انباشته می شوند. گفته می شود که در این سازه، اتاق های ماژولار، فضاهای شرکتی، کارخانه های بازیافت، آزمایشگاه های علوم، هتل های آموزشی، زمین های ورزشی، مزارع آبی و تالاب های گیاهی به صورت لایه لایه بر روی یکدیگر قرار می گیرند.
دسترسی اصلی این ساختمان ها به سطح آب از طریق ۴ اسکله ی مدور و پوشیده از جلبک به قطر ۵۰۰ متر صورت می گیرد. پوشش این برج در برابر فشار هیدرواستاتیکی فوق العاده مقاوم است. شکل هندسی این ساختمان ها با وقوع گرداب های احتمالی مقابله می کند. این سازه به دلیل معماری خاص آن در برابر زمین لرزه و طوفان هم مقاومت دارد.
