• در هر شرایطی کنار فرزندتون باشین. حتی وقتی که نمیتونین و حس میکنین نمیتونین، باید کنار فرزندتون باشین و بهش گوش کنین. بیشتر وقتا نوجوونا دوست ندارن حرف بزنن. بعضی وقتا هست که تا میرسن خونه شروع میکنن به حرف زدن، پس باید از این فرصت استفاده کرده و هر کاری حتی اگه مهمه رو کنار بذارین و بهش گوش کنین. این پنجره به درون نوجوونا فقط گاهی باز میشه و خیلی سریع هم بسته میشه!
• ساکت باشین و فقط گوش بدین. باید بدونین که تو بیشتر مکالمات باید ساکت باشین. فرزندتون نیاز داره که صحبت کنه و شما هم باید گوش بدین. وقتی که از چیزی رنج میبرن و اذیت میشن باید بهشون امیدواری بدین. وقتی به حرفاش گوش بدین از شرایطی که داره آگاه میشین و میتونین بهش کمک کنین.
• بهشون احترام بذارین و قضاوت کردن رو کنار بذارین. به فرزندتون احترام بذارین و انتظار داشته باشین اونا هم به شما احترام بذارن. سعی نکنین که اونا رو کنترل کنین. بهشون آزادی بدین که دنیای خودشون رو کشف و گاهی هم اشتباه کنن، نوجوونا از اشتباهاتشون درس میگیرن. وقتی که کار اشتباهی انجام میدن قضاوتشون نکنین، اما بهشون کمک کنین. بهشون فضای کافی بدین تا بتونن خودشون رو بهتر کنن.

وقتی فرزندتون باهاتون صحبت نمیکنه سعی کنین نزدیکش باشین. اگه قراره از طرف مدرسه جایی بره، میتونین همراش برین و توی اتوبوس کنارش باشین و از دور ببینین با دوستاش راجع به چی حرف میزنه.

• مثل اونا بچه بشین. گاهی به خودتون این اجازه رو بدین که مثل بچه ها بشین. معمولا وقتی با بچه همراهی کنین شروع میکنن به حرف زدن درباره مسائلی که آزارشون میده.
• ارتباطی مثبت بسازین. به فرزندتون کمک کنین تا مهارت های ارتباطی مخصوص به خودشون رو بسازن و بازتاب کیفیتش رو ببینن. مثلا شاید یه نوجوون دوست داشته باشه توی رختخواب توی تاریکی با مادرش صحبت کنه. با انجام این مکالمه ها محکی برای ارتباطات بعدی درست میشه.
• اینو بدونین که جواب همه چیز رو نمیدونین (فرزندتون هم همینطور). همه نیاز دارن که یاد بگیرن که جواب خیلی از سوالات رو نمیدونن. هم والدین و هم فرزندان. پس نباید نوجوون ها رو بخاطر چیزی که نمیدونن سرزنش کنین.
•  منبع: ehow