زمین یک ماه دارد و مریخ دو ماه کوچک دارد. در عوض سیاره های خارجی تر خیلی بزرگ مثل منظومه های شمسی کوچک هستند. چون تعداد زیادی ماه دارند که دور آنها می گردند. مشتری 25 ماه دارد که دست کم شش مایل یا ده کیلومتر قطر دارند و تعداد زیادی هم ماه های کوچک تر دارد. چهار تا از ماه های بزرگ تر مشتری به ماه های گالیله مشهورند. چون گالیله ستاره شناس مشهور ایتالیایی آنها را در سال 1610 با یکی از اولین تلسکوپ ها کشف کرد. بزرگ ترین ماه گالیله بزرگ ترین ماه منظومه شمسی هم هست و گانیمد(Ganymede) نام دارد. این ماه حتی از سیاره های پلوتون و عطارد هم بزرگ تر است. زحل 25 ماه دارد که دست کم شش مایل یا ده کیلومتر قطر دارند و تعدادی ماه های کوچک تر هم دارد. بزرگ ترین ماه زحل تیتان (Titan) جوی ضخیم تر از جو زمین دارد و قطرش از پلوتون و عطارد هم بزرگ تر است. اورانوس 21 ماه دارد. تعداد ماه های نپتون 11 تاست. دانشمندان حدس می زنند که سیاره های خیلی بزرگ شاید ماه های ریز خیلی بیشتری داشته باشند که هنوز کشف نشده اند. پلوتون اصلاً ماه ندارد.
ماه تنها قمر طبیعی زمین است. با این که ماه درخشان ترین جسم در تاریکی شب است، مثل زمین و بقیه سیاره ها از خود نور ندارد و نور خورشید را باز می تاباند. ماه یک کره سرد و خشک است که سطحش ازسنگ و گرد و خاک پوشیده شده. ماه, جو ندارد. بیش از 70 فضاپیما تا به حال به ماه فرستاده شده و 12 فضانورد به سطح ماه قدم گذاشته اند و 320 کیلوگرم از سنگ و خاک ماه را به زمین آورده اند.سطح ماه تاریک و روشن است. مناطق روشن زمین های بلند هستند. مناطق تاریک, مکان هایی هستند که میلیاردها سال قبل, زمانی که آتشفشان ها انفجار داشته اند, گدازه در آنها جریان داشته. سپس گدازه منجمد شده و سنگ صافی را تشکیل دادهنتایج مأموریت هایی که اخیراً انجام شده بر این دلالت دارد که ممکن است در قطب های ماه مقداری یخ وجود داشته باشد. درسال 1998 وجود مقداری یخ آب در هر دو قطب گزارش شد. برخورد ستاره های دنباله دار با ماه, آب را به ماه منتقل کرده است و مقداری از این آب ها به مناطق خیلی سرد و بسیار تاریک قطب ها رفته اند.فاصله زمین تا ماه با اشعه لیزری که از زمین فرستاده شد, با احتمال خطای پنج سانتی متر اندازه گیری شد. این اشعه بازتاب دهنده لیزر توسط فضانوردان روی ماه کار گذاشته شد
به نقل ازروزنامه ایزوستیا : پایگاه اینترنتی سازمان فضایی روسیه نتایج تحقیقاتی را منتشرکرده که بر اساس آنها تا سال 2028محل اسکان دائمی انسان در کره ماه ایجاد می شود و کمی پس از آن اهالی کره زمین به مریخ خواهند رفت و فضا به تدریج به عرصه فعالیت اقتصادی انسان تبدیل خواهد شد.این تحقیقات که براساس پیش بینیهای 100 محقق برجسته تهیه شده اند همچنین از توسعه قابل ملاحظه صنعت گردشگری فضایی طی سالهای آینده خبر می دهند.
به گفته محققان بین سالهای 2020 تا2030 جمعیت کشورهای صنعتی پیشرفته جهان به پنج میلیارد نفر خواهد رسید، تغییرات بسیار عمده آب و هوایی در جهان روی خواهد داد، نوع انرژی های مصرفی تغییر می کند و انسان تاثیر بیشتری بر محیط زیست خواهد داشت.علاوه بر این کشورهای پیشرو جهان بین سالهای 2013 تا 2014 درباره کنترل روند گرمایش زمین از طریق اخذ مالیات ویژه از تولید کنندگان گازهای مضر به توافق خواهند رسید و تا سال 2020 سی درصد کل انرژی مورد نیاز جهان از منابع احیا شدنی مانند باد، خورشید و انرژی هسته ای تامین خواهد شد و با ساخت رایانه های کوانتومی و بیولوژیکی نسل جدیدی از داروها در جهان تولید خواهد شد.کارشناسان معتقدند انسان درآینده درپی پیشرفت قابل ملاحظه در بررسی دی.ان.ای توانایی شبیه سازی اعضای داخلی بدن را به دست می آورد، هوش رایانه ای به سطح هوش انسان می رسد و به تدریج جای انسان را در تصمیم گیریهای مهم خواهد گرفت، اتومبیلهای برقی جای خودروهای فعلی را می گیرند، میزان استفاده از هواپیماهای شخصی به مراتب از اتومبیل بیشتر خواهد شد و به یمن رواج هواپیماهای مافوق صوت فاصله بین شهرهای مختلف جهان در حد قابل توجهی کاهش می یابد.
