ادل خواننده معروف بریتانیایی دوباره شگفتی ساز شده است. او با آلبوم جدید خودش که 25 نام دارد و برگرفته از سال تولدش است، دوباره رکوردزنی کرده. آلبوم ادل حالا حتی رکورد آلبوم موفق 21 را هم شکسته اما چرا آلبومی که پر از آهنگ های غمگین است، خوب می فروشد؟ این سوالی است که هری گیبسون و تیشیو موکوئنا، روزنامه نگاران بخش موسیقی روزنامه گاردین از چهار علاقمند آلبوم های ادل پرسیده اند؛ سوالی که پاسخش احتمالا برای ما ایرانی ها هم می تواند جالب باشد چه اینکه در ایران هم هنوز صدای غم و اندوه بهتر از همه ژانرهای دیگر می فروشد و دل ها را می رباید.

پاسخ یک روانشناس

دنیل مولنسایفن، مدرس ارشد و دستیار دانشکده موسیقی، ذهن و مغز در گولد اسمیتس، دانشگاه لندن:

ما می توانیم از آهنگ های غمگین لذت ببریم. این موضوع از زمان تئاترهای یونان کشف شده است اما فراموش نکنید میان احساس ناراحتی واقعی با ناراحتی زیبایی که می تواند منجر به لذت بردن شود، تفاوت بسیاری وجود دارد.

قسمت فریبنده آهنگ های ادل، صدای فوق العاده و سبک احساساتی اش است. غم و اندوه می تواند التیام دهنده بسیاری باشد؛ چیزی که نظریه پردازان درام یونانی از آن به عنوان تطهیر نفس یاد می کردند.

کارشناس بازاریابی

آنا دربیشایر، مدیر ارشد بازاریابی:

موضوع چشمگیر در جنبه بازاریابی فعالیت های ادل، سادگی آن است. عکس ها و ووله های تک رنگ، لوگوی خطی، نام ساده آلبوم هایش، لباس های با خطوط مشکی و ویدئوهای کم خرجش نشان از خاص بودن این خواننده جوان دارد.

سادگی در آلبوم اخیرش این پیام را می رساند و استقبال مخاطبان هم نشان می دهد که آنها این موضوع را دوست دارند. این آلبوم می گوید: «همه چیز در مورد صدا، آهنگ ها و احساس است؛ هیچ چیز تغییر نکرده. او هیچ نیازی به نمایش های انحرافی ندارد. این حتی بازاریابی نیست بلکه تنها یک معرفی است. او آنچه شما احساس می کنید را احساس می کند و شما را ناامید نمی کند. هیچ چیز غافلگیرکننده ای وجود نخواهد داشت.»

یک دلشکسته

پائول برید ج واتر، ویراستار سایت The Line of Best Fit:

اگر از نظر شما موسیقی پاپ در مورد بازگویی وقایع زمینی، سرخوشی یا اتفاقات بد در زندگی روزمره ماست، پس ادل در قله آن قرار دارد. زمانی که برای اولین بار ترانه کسی مثل تو (Someone Like You) را شنیدم، احساس کردم حالم زیر و رو شد. گاهی حتی مشتاق می شدم بدانم آیا واقعا خودش متوجه است چه چیزی می نویسد و چه شعری می سراید؟ این شعر تماما جملاتی بود برای کسانی که در زندگی شکست خورده و لحظه لحظه آن را چشیده اند.

زمانی که شما این آهنگ را می شنوید، احساسات مخربی به سراغ تان می آید؛ گویی که نمک به زخم تان می پاشند اما شما نمی توانید آهنگ را قطع کنید چرا که احساسات تان با این آهنگ ارتباط برقرار می کند. این آهنگ به رویاهای شما در مورد بازگشت به معشوقه و گفتن این جمله که «عزیزم، همه چیز برای من تمام نشده، من فراموش نکرده م، هیچ وقت فراموش نمی کنم» رنگ می بخشد.

تئورسین

دکتر کنت اسمیت، مدرس موسیقی در دانشگاه لیورپول

اگر ما تنها آهنگ سلام (Hello) او را در نظر بگیریم، هر مرحله از آهنگ به ما این اجازه را می دهد که ناامیدی و افسردگی احساسات ادل را درک کنیم. انگار ادل دارد شعر سلام لیونل ریچی را تایید می کند.

تفاوتش اینجاست که آهنگ مشهور ریچی در مورد رویای بازگشت معشوق است، آهنگ سلام ادل سلامی حزن انگیز به نابودی است. انگار می دانی همه چیز تمام شده و داری خاطراتت را مرور می کنی. هر دو این آهنگ ها آکوردی آرام و مینور دارند که در حال تکرارند و فضایی گریان را به وجود می آورند. در ادبیات هر دو آهنگ نیز هماهنگی و ملودی کامل وجود دارد و تنها شانس واقعی ادل برای جدا کردن خود از اثر لاینل ریچی این بود که ویژگی های خاص خودش را وارد این اثر کند. پیشرفت آکوردها و تکرار ملودی در این اثر نشان دهنده تکرار حوادث در ذهن اوست. همچون یک اجبار فرویدی که تجربیات آسیب زا را به امید یافتن راه فراری، تکرار می کند. تنها راه فرار در این آهنگ زمانی است که او در زمان کر خوانی، صدایش را فراتر می برد و می گوید: «سلام از سوی دیگر».