از سوی دیگر، گزارش های زیادی درباره رویکرد جمهوری خواهانه دانشگاه های برکلی کالیفرنیا و استنفورد منتشر شده است. در این گزارش برآنیم تا اشاره ای داشته باشیم به سابقه سیاسی دو دانشگاه در ایالات متحده آمریکا در آستانه انتخابات ریاست جمهوری 2016.
هاروارد: محوشدن در افق دموکرات ها
ویلیم باکلی، روزنامه نگار، مجری تلویزیون و بینان گذار نشریه «نشنال ری وی» یک بار گفته بود: «ترجیح می دهم دولت تمامی اختیارات را به 400 نفر اول فهرست تلفن شهر بوستن محول کند، به جای اینکه آن را به فارغ التحصیلان دانشگاه هاروارد بدهد».
باکلی به داشتن دیدگاه های محافظه کارانه معروف بود و طبیعی به نظر می رسد اگر بخواهد تمایلات جمهوری خواهانه نیز داشت باشد. اما حرف او با فارغ التحصیلان دانشگاه هاروارد نه از سر دشمنی، بلکه با کمی منطق و دلیل گفته شده بود. ماه می سال 2015، گزارشی در نشریه داخلی دانشگاه هاروارد منتشر شد که بازتاب های فراوانی در داخل آمریکا داشت. براساس این گزارش 84 درصد از اهالی دانشگاه هاروارد اعلام کردند در مبارزات سیاسی از دموکرات ها حمایت خواهند کرد. 96 درصد از دانشجویان دانشکده هنر و 98 درصد از کسانی که در دانشکده حقوق مشغول تحصیل هستند، اعلام کردند حامی دموکرات ها خواهند بود. حتی اهالی دانشکده اقتصاد که به نظر می رسد باید در این زمینه محافظه کارانه تر انتخاب کنند، با رای 62 درصدی به حمایت از دموکرات ها نشان دادند هاروارد در زمینه پوشش دادن اهالی حزب دموکرات ید طولایی دارد.
این نتایج شگفت انگیز حاصل نظرسنجی از 614 زیرمجموعه دانشگاه هاروارد بین سال 2011 تا نیمه دوم سال 2014 است. در این سه سال موسسات وابسته به دانشگاه هاروارد چیزی حدود سه میلیون دلار به نامزدهای دموکرات برای فعالیت های انتخاباتی کمک کرده اند. برهمین اساس هر یک از دانشکده های هاروارد که تمایلات چپ پیدا کرده اند، عموما از سوی گردانندگان آن و سرمایه گذاران سالانه، به این سمت و سو کشیده شده اند. در این نظرسنجی بزرگ، از تمامی اهالی هاروارد، از استادان، همراهان، همکاران، محققان و دانشمندان گرفته تا بازدیدکنندگان و دستیاران استادان که ممکن است خارج از دانشگاه باشند سوال شد. این نظرسنجی در دانشگاه به درخواست کمیسیون انتخابات فدرال انجام و پس از جمع آوری داده ها نتایج آن را همین کمیسیون منتشر کرد.
فرضیه اول این بود که استادان دانشگاه هاروارد به دلیل تمایلات لیبرال خود نقش بسزایی در دموکرات شدن این دانشگاه دارند. از سوی دیگر تلاش شده بود تحت لوای این پژوهش به این پرسش هم پاسخ داده شود که «تنوع ایدئولوژیک یک مرکز آموزشی چه تاثیری بر اهالی و نحوه آموزش و پرورش آنها دارد؟»
در نگاه اول، این نتایج برای آمریکایی های مستقل که توقع دارند جامعه دانشگاهی بی طرفانه به مباحث سیاسی نگاه کند، کمی شوکه کننده بود. مایکل دی اسمیت، رئیس دانشکده هنر هاروارد پس از دیدن نتایج، گفت: «اعتراف می کنم می دانستم چنین تمایلاتی هست، اما نمی دانستم که قرار است آمار چنین رقم بالایی را نشان دهد».
فرانکلین دلانو روزولت
آمریکایی ها در این زمینه یک ضرب المثل قدیمی دارند که می گوید: «افراد یک دانشگاه در هیچ موردی به جز انتخاب رئیس آن توانایی توافق ندارند». با توجه به این مسئله، وجود صدها نفر از افراد باهوش و تحصیل کرده- افرادی که تا پیش از این مستقل به نظر می رسیدند- که صراحتا اعلام کرده اند پول هایشان را در راه برنده شدن یک حزب خاص خرج خواهند کرد، قطعا پیام خاصی برای جامعه آمریکا دارد. برای درک بهتر این پیام بهتر است نگاهی واقع بینانه به نحوه کمک های مالی این دانشگاه به دموکرات ها داشته باشیم.
برخلاف اینکه 600 نفر از اهالی این دانشگاه جزء حمایت کنندگان مالی حزب دموکرات شناخته شدند، اما 10 نفر از بزرگ ترین اهداکنندگان هاروارد چیزی حدود 941 هزار دلار، یعنی یک سوم از مجموع کمک های مالی این دانشگاه «آرتور. ال. سیگل»، استاد دانشکده بازرگانی هاروارد است که به تنهایی 165 هزار دلار به دموکرات ها برای برنده شدن در مبارزات انتخاباتی کمک کرده است.
یکی دیگر از سرچشمه های بزرگ کمک های مالی هاروارد «مارتا ال. مین او»، رییس دانشکده حقوق هاروارد است. او از سال 2009 میلادی این سمت را به دست آورد. مین او سال گذشته 105 هزار دلار برای مبارزات دموکرات ها، خصوصا برای کمک به سناتور «ال فرانکن» برای برنده شدن در انتخابات میان دوره ای کمک کرده بود. او تنها حامی مالی دموکرات ها در هاروارد بود که چنین کمک های مالی را تکذیب کرده است.
هنری آلفرد کیسینجر
«جی دبلیو لارش» یکی از استادان دانشکده اقتصاد که حدود 65 هزار دلار به دموکرات ها کمک مالی کرده بود، گفت: «فکر می کنم اکثر استادان این دانشگاه مراقب دیدگاه های سیاسی خود هستند تا آنها را به دانشجویان تزریق نکنند»، اما به عقیده پروفسور لارکین، از دانشگاه یو سی ال ای «درس واقعی یک معلم دقیقا همان چیزی است که به زبان نمی آورد و در لفافه می گوید».
این نخستین پژوهشی است که دانشگاه هاروارد درباره عوامل خود انجام داده است. پیش از این تحقیقات زیادی نشان می داد تمایلات دموکرات خواهی در هاروارد هر سال پررنگ تر از قبل می شود. «نیل گراس» و «نیتان فوسس» سال 2013 در یک مقاله جامعه شناسی با عنوان «چرا استاد لیبرال است؟» با جمع آوری داده های قبلی به این نتیجه رسیدند که تمایلات نسبت به حزب دموکرات در گذر سال ها بیشتر شده است. تا پیش از این پژوهش گمان بر این بود که تحصیلات عالی در آمریکا برای ایجاد تنوع در دیدگاه هاست.
اما نتیجه حقیقی این است که جامعه دانشگاهی آمریکا توانسته به تنوع قومی، جنسیتی، جامعه شناختی و حتی جغرافیایی دست پیدا کند، اما تا دستیابی به تنوع ایده و طرز فکر، راهی طولانی در پیش دارد. به عقیده دیوید دوِن پورت، تحلیلگر نشریه فوربس «نسیم آزادی در آسمان سیاست آمریکا همواره در حال وزیدن است، اما گاهی اوقات این نسیم به سمت چپ و گاهی اوقات به سمت راست می وزد».
باب جونز: تنفس در هوای محافظه کاران
دانشگاه باب جونز در کنار دانشگاه «برکلی» کالیفرنیا و استنفورد، از جمله مراکز علمی است که متمایل به جمهوری خواهان شناخته شده است. در وب سایت دانشگاه باب جونز آمده است که این دانشگاه هرگز از هیچ کاندیدای سیاسی در انتخابات حمایت نکرده و قصد ندارد این سیاست را تغییر دهد. در این بیانیه همچنین آمده در دوره های مختلف دانشجویان و کارکنان این دانشگاه انتخاب هایی داشته اند که کاملا شخصی بوده و به هیچ عنوان بیان کننده رویکرد سیاسی این دانشگاه نیست. برخلاف چنین بیانیه محکمی، نظرسنجی ها نشان داده این دانشگاه بیشترین حمایت مالی را از کمپین های انتخاباتی حزب جمهوری خواه داشت است.
دانشگاه باب جونز که در زمان تاسیس اغلب دانشجویان و استادانش از مناطق شمالی بودند رویکردی محافظه کارانه و نزدیک به جمهوری خواهان دارد. گفته شده، پس از اینکه استورم تورموند، سناتور کالیفرنیای جنوبی، در سال 1964 عضو حزب جمهوری خواه شد، اعضای هیات علمی دانشگاه باب جونز، نقش درخور توجهی در مدیریت حزب جمهوری خواه پیدا کردند و اعضای این دانشگاه در بخش های مختلف حزب، پست های کلیدی را به دست گرفتند. از آن زمان تاکنون اغلب کاندیداهای جمهوری خواه برای تصاحب دفاتر محلی در سطح ایالات به دنبال جلب حمایت باب جونز هستند؛ برای مثال، اگرچه باب جونز در انتخابات درون حزبی جمهوری خواهان در سال 1980 در کارولینای جنوب از جان کونالی حمایت می کرد، اما رونالد ریگان هم به عنوان یکی از کاندیداهای مطرح جمهوری خواهان در این دانشگاه سخنرانی کرد. (بعدها دانشگاه باب جونز ریگان را به دلیل انتخاب جورج هربرت واکر بوش به عنوان معاون اول خود خائن نامید. اما بعدها از وی به عنوان یک رئیس جمهور خب تقدیر کرد!)
رونالد ریگان در دانشگاه باب جونز
در اواخر دهه 1990، سایر جمهوری خواهان، مانند دن کویل، پت بیوکنن، فیل گرام و باب دول در این دانشگاه سخنرانی کردند. این در حالی است که سیاست مداران دموکرات به ندرت برای سخنرانی به این دانشگاه دعوت شده اند. یکی از دلایل این دعوت نشدن، مواضع حزب دموکرات در برخی امور سیاسی و اجتماعی، به ویژه حمایت از سقط جنین است که آشکارا در تضاد با آموزه های دینی مسیحیان و رویکرد این دانشگاه است. در دوم فوریه سال 2000 میلادی، جورج دبلیو بوش، به عنوان کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری در این دانشگاه سخنرانی کرد.
نشریه فارین افیرز در سال 2007 میلادی در گزارشی با اشاره به سوابق سیاسی دانشگاه باب جونز از تاثیر درخور توجه این مرکز بر سیاست ایالات متحده نوشته بود. در اکتبر همان سال بود که مسئولان این دانشگاه، به عنوان شهروندان آمریکایی، کاندیداتوری میت رامنی به عنوان نامزد جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری 2008 را تایید کردند. با این حال، دانشگاه با انتشار بیانیه ای تاکید کرد با وجود این تایید، دانشگاه تلاش دارد تا از دایره سیاست کنار بماند.
بیلی گراهام
در سال 2015 میلادی، تد کروز و بن کارسون، کاندیداهای جمهوری خواه انتخابات در دو روز جداگانه در این دانشگاه حضور یافتند و استیو پتی، رئیس دانشگاه، با مارکو روبیو، ریک پری، اسکات والکر و مایک هوکابی، دیگر کاندیداهای جمهوری خواه این انتخابات دیدار کرد. با وجود اینکه دیدارهای پتی شائبه حمایت این دانشگاه از کاندیداهای جمهوری خواه را بیش از هر زمان دیگری پررنگ کرده است. پتی تاکید کرده این دیدارها به معنی تایید کاندیداتوری این سیاست مداران نیست.
