اگر ويتوريو دسيكا به عنوان كارگردان و سوفيا لورن به عنوان بازيگر نه تنها در ايتاليا كه در كل دنيا زوج هنري موفقي محسوب مي شدند در ايران همراه با صداي ژاله كاظمي بدل به يك مثلث محبوب شده بودند. همان اندازه كه لورن در آثار ساير كارگردانان كم اثر و فاقد جذابيت بود در ايران هم بدون صداي ژاله انگار چيزي اساسي را كم داشت. اين ادغام دوبلور و بازيگر نتايج درخشاني در فيلمهايي نظير دوزن, گل آفتابگردان, ديروز امروز فردا داشت و حتي آثار سطح پايين لورن نظير محبوبه گنگستر, يكي بود يكي نبود و … هم به مدد صداي ژاله كاظمي ديدني(شنيدني) مي شدند.
بانوي دوبله ايران بواسطه صداي منعطف اش طيف متنوعي از نقشهاي ماندگار تاريخ سينما را در حافظه سينمايي ايرانيان ثبت كرد. كار فوق العاده اش به جاي اليزابت تيلر در دوبله دوم گربه روي شيرواني داغ كه پا به پاي جليلوند به جاي پل نيومن پيش آمد يا به جاي الي مك گرا در قصه عشق كه صدايش به همراه فيلم از چارچوب محدود مديوم اوليه اش خارج شده و در دل فرهنگ خوره فيلمهاي وطني جاي گرفته است.
نقش پررنگ ژاله كاظمي در شاهكار نمونه اي دوبله فارسي يعني آواي موسيقي(اشكها و لبخندها) به تنهايي مي تواند او را صاحب جايگاهي رفيع در عرصه دوبله كند. جداي از تسلط هميشگي او در نقش گويي اجراي فارسي آوازهاي جولي اندروز خوش صدا تكخال او در اين شاهكار دوبله فارسي است. جداي از تعاريف تعارف گونه اي كه طي ساليان دراز از دوبله اين اثر شده و تمامي جذابيتش را ناشي از ترجمه آهنگين ترانه هاي فيلم ميدانند همه اجراها يكدست نيست ولي حاصل كار ژاله كاظمي به مدد تجربه اجراهاي تلويزيوني چند پله بالاتر از سايرين است. با علم به اين توانايي كاظمي ميتوان حسرت اين نكته را خورد كه در صورت اجراي اقدامي مشابه(اجراي آوازها به فارسي) در فيلم بانوي بانمك (هربرت راس) ميشد صداي بانوي دوبله ايران را به جاي باربارا استرايسند هم شنيد .
ژاله كاظمي كه نقاش زبردستي هم بود و به شهادت اهل فن توانايي اش نقاشي دست كمي از گويندگي اش نداشت بعد از انقلاب با مسوولين تلويزيون(تنها محل دوبله تا سالها) اختلاف پيدا كرد و در سالهاي پاياني عمرش به شدت كم كار بود.
