سالهای زیادی از داروی راپامایسین به عنوان یک داروی جلوگیری از رد بافتهای پیوندی استفاده میشد، اما در عین حال پژوهشگران میدانستند که این دارو در آزمایشهای انجام شده طول عمر کرمها، مگسهای میوه و موشها را بیشتر میکند. در موشها، استفاده از این دارو خواه در میانسالگی و خواه در سن پیری آنها، بین ۹ تا ۱۴ درصد بر طول عمر آنها میافزود.
حالا دانشمندان در نظر دارند که این دارو را روی ۲۰ سگ ازمایش کنند و اگر این بار هم آزمایش نتیجه مثبتی داشته باشد، در گام بعدی روی داوطلبهای انسانی آزمایش خواهد شد.
راپامایسین، از صدمات قلبی- عروقی و زوال حافظه نیز میکاهد و بنابراین علاوه بر افزایش طول عمر میتواند، میزان سلامتی و کارایی افراد را در کهنسالی افزایش دهد.
تا حالا فقط یک داروی دیگر بوده که به صورت نسبی اثراتی مشابه با راپامایسین داشته است: داروی متفورمین که در دیابتیها استفاده میشود، مطابق پژوهش انجام شده روی ۷۸۰۰ دیابتی، نهتنها باعث طول عمر بیشتر مصرفکنندگان آن، نسبت به سایر دیابتیها میشود، بلکه طول عمر آنها را نسبت به دسته افرادی عادی هم بیشتر میکند!
البته داروی راپامایسین خالی از عوارض جانبی احتمالی هم نیست: در دوزهای بالا این دارو میتواند میزان قند خون را بیشتر کند و احتمال بروز دیابت را افزایش دهد و به علاوه زخمهایی در دهان ایجاد کند. از آنجا که این دارو تضعیفکننده سیستم ایمنی است و درست به همین خاطر از آن برای جلوگیری از رد پیوند استفاده میشود، نگرانیهایی در مورد افزایش احتمال ابتلا به عفونتها بعد از استفاده از آن، وجود داشته است. اما از نظر بالینی فعلا شواهدی در این مورد وجود ندارد و حتی در مواردی افزایش کارایی سیستم ایمنی متعاقب از از آن، نشان داده شده است.
در فرایند سالخوردگی، سلولها به خاطر آسیب DNA، پیچ و تابهای اشتباه پروتئینها و افزایش التهاب، آسیب میبینند. گرچه نمیتوان جلوی این فرایند به را به کلی سد کرد، اما پژوهشگران به دنبال راههایی برای کند کردن هستند.
پژوهشگران از مدتها پیش میدانستند که در صورتی که میزان کالری دریافتی بدن را کم کنند، بدن راههای زیست شیمیایی خاصی را شروع میکند که منجر به افزایش طول عمر میشود. حالا ترفندی که میتوان به کار برد این است که بدن را به نوعی فریب بدهیم که با دریافت یک دارو تصور کند که واقعا بدن در شرایط کاهش درایفت کالری و غذا است. این همان کاری است که داروی راپامایسین میکند.
منبع: یک پزشک