قسمت چهارم
نژادها: نژاد سفید پوست، مردمان هندو و اروپایی
چنانچه از نژاد شناسی معلوم است سکنه ی روی زمین از حیث نژاد به پنج قسمت تقسیم شده اند: ۱- سفید پوست ۲- زرد پوست ۳- سرخ پوست ۴-سیاه پوست ۵- ماله.
سه نژاد آخری، ارتباطی با موضوع تاریخی ما ندارند. نژاد زرد پوست را بعضی از محققین نژاد مغول نیز نامیده اند. این نژاد موافق عقیده اکثر محققین به سه قسمت تقسیم شده است: چین و تبت، مغول و منچو، ترک و تاتار.
بیشتر این مردمان در آسیای شرقی و سیبریا و آسیای وسطی سکنی دارند و شعبه هایی از آنها در آسیای غربی و اروپا مأوا گزیده اند. مانند بعضی از سکنه ی قفقازیه و تاتارهای قدیم و ترک ها و مجارها و فینها و غیره.
نژاد سفید پوست را نیز به سه قسمت تقسیم کرده اند: هندواروپایی،سامی و حامی. بنی حام چنانکه تورات گوید از حام پسر نوح بودند. در باب مساکن آنها در بین محققین اختلاف است، بعضی وطن اصلی آنها را بابل یا جایی در آسیای غربی دانسته، و عقیده داشتند که این مردم آسیا به آفریقا رفته و در مصر و لیبی و غیره سکنی گزیده اند، ولی نُلدِکِه خاورشناس معروف بر این عقیده بود که همیشه مسکن آنها آفریقای شمال شرقی بوده؛ زیرا از حیث شکل و قیافه و غیره به سیاه پوست های آفریقا نزدیکترند. اکثر محققین اهالی قدیم مصر(یعنی قُپطیها) و نیز بربریهای لیبی و کوشیها(یا حبشیها) را بنی حام دانسته اند. اکنون حامیها با نژادهای دیگر مخلوط شده اند.
بنی سام که یکی از شاخه های بزرگ سفید پوست اند، اکثرا در عربستان و بین النهرین و شامات و آفریقای شمال و شمال شرقی سکنی دارند و شعبه ای از آنها که بنی اسرائیل باشد، در جاهایی از آسیا و اروپا پراکنده است. ملل سامی نژاد عهد قدیم اینها بوده اند: کلدانیها، آسوریها، فینیقیها، بنی اسرائیل و یهود، آرامیها و اعراب.
تورات فینیقیها را از حیث نژاد حامی گفته، ولی اکثر محققین آنها را سامی می دانند. زبانهای تمام این مردمان به یکدیگر خیلی نزدیک بوده، چنانکه تورات گوید که مردم بنی اسرائیل در ۱۵۰۰ سال ق.مزبان عربی را بی مترجم می فهمیدند.
مردمان هندواروپایی چنانکه خود لفظ می رساند مردمانی هستند که مساکن آنها از هند تا اقصی بلاد اروپاست؛ یعنی در اروپا کلّیه ی سکنه ی آن به استثنای مردمانی که از نژادهای دیگر و اقلیت اند و در آسیا فقط هندیهای آریایی و ایرانیها به معنی اعم (یعنی کلیه مردمانی که از شاخه ی ایرانی آریانها منشعب شده اند) و ارمنه. مردمان هندواروپایی را موافق موازین علمی به هشت شعبه تقسیم کرده اند: ۱- آریایی ۲- یونان و مقدونی ۳- ارمنی ۴-آلبانی (در شبه جزیره بالکان) ۵- ایتالیایی ۶- سِلتی (بومیهای اروپای غربی) ۷- ژرمنی (آلمانیها، آنگلوساکسونها و غیره) ۸- لیتوانی و اِسلاوی.
تحقیق در زبان ها و مذاهب و داستانها و افسانه های قبل از تاریخ مردمان این هشت شعب ثابت نموده که این مردمان لااقل پیش از چهار هزار ق.م در جایی با هم زندگی می کرده اند و بعد به جهتی که محققا معلوم نیست و شاید از زیاد شدن سکنه و کمی جا بوده متفرق شده، هر کدام به طرفی رفته اند. زمان جدا شدن این مردمان را از یکدیگر نمی توان به طور قطع معلوم نمود، ولی محققین از موازین علمی تصور می کنند که در حدود سه الی چهار سال ق.م بوده است.
در باب مساکن اصلی مردمان هندواروپایی، عقاید مختلف است. در ابتدا مساکن اصلی آنها در آسیای وسطی می پنداشتند، بعد که تحقیقات پیشرف به سواحل رود اَدیل (وَلگا) و پس از آن به سواحل دریای بالتیک قایل شدند، ولی حالا این عقیده قوت یافته که جایی در شمال اروپا بوده و ظنّ قوی این است که اینجا را تقریبا در شبه جزیره اسکاندیناوی باید جستجو کرد.
